η βιοτεχνία αρωματικών ελαίων στην Πύλο

Η βιοτεχνία αρωματικών ελαίων στην Πύλο είναι επίσης ένα καλό παράδειγμα τού πώς το κέντρο οργάνωνε την παραγωγή σημαντικών αγαθών. Στον αρχαίο κόσμο τα αρωματικά έλαια ήσαν συνήθης προσφορά στους θεούς και παράλληλα χρησιμοποιούνταν για ιατρικούς και καλλυντικούς σκοπούς. Είχαν εξαιρετική σημασία σε ένα κόσμο χωρίς σαπούνι, όπου οι οσμές ήταν πιο εύκολο να σκεπαστούν παρά να εξαλειφθούν.

Ο Μυκηναϊκός κόσμος εμπιστευόταν για τέτοιους σκοπούς το ελαιόλαδο αρωματισμένο με διάφορα αρώματα. Οι πίθοι που περιείχαν αυτό το λάδι είναι ξεχωριστοί. Ονομάζονται ψευδόστομοι αμφορείς, η λαβή τους μοιάζει με αναβολέα ιππασίας και έχουν πολύ μικρό στόμιο, κατάλληλο για μικρές ποσότητες και εύκολο να κλείνει. Εμφανίζονται ως κτερίσματα σε τάφους και είναι μακράν το πιο συνηθισμένο είδος αγγείου της μυκηναϊκής κεραμικής που βρέθηκε εκτός Ελλάδος. Γι' αυτό, λοιπόν, η παραγωγή και η εξαγωγή αρωματικού ελαίου ήταν σοβαρή επιχείρηση και έχομε πολλές πληροφορίες γι' αυτήν στις πινακίδες.

Καταστάσεις συστατικών μάς παρέχουν ενδείξεις για τους διάφορους τύπους αρωματικού ελαίου και του τρόπου παρασκευής τους.

Άρωμα τριαντάφυλλου, για παράδειγμα, παρασκευαζόταν βράζοντας πρώτα στυπτικά βότανα όπως κυπαρίσσι και κόλιαντρο στο ελαιόλαδο, για να σπάσουν τη φυσική του αντίσταση να απορροφά οσμές. Κατόπιν πέταλα τριαντάφυλλων μουσκεύονταν στο λάδι. Μία μεταγενέστερη ελληνική συνταγή απαιτεί αρκετές ημέρες μούλιασμα 1000 τριαντάφυλλων την ημέρα!

Τέτοιοι κατάλογοι συστατικών διασώθηκαν στο διαμέρισμα του αρχείου (7-8), αλλά στις αποθήκες ελαίου 23 και 32 ο Blegen ανακάλυψε απογραφές εμπορευμάτων και καταστάσεις διανομών. Αυτά αποκαλύπτουν μερικές από τις χρήσεις του ελαίου, ότι δηλαδή προσφερόταν σε διάφορους θεούς, μοιραζόταν στους βασιλείς και τους υπηρέτες και χρησιμοποιόταν στην κατεργασία υφασμάτων (μία συνήθεια που κάνει τα λινά, για παράδειγμα, μαλακά, λαμπερά και να μυρίζουν γλυκά).

Οδηγός στο Ανάκτορο του Νέστορα. Μυκηναϊκές θέσεις στην περιοχή του και το Μουσείο της Χώρας (μτφρ. Χατζηφώτη Λ., έκδ. Παπαδήμα, Αθήνα 2007, σσ. 62-63). -Επιμένω! Μια καταφανώς απρόσεκτη έκδοση τόσο στην αδόκιμη εν πολλοίς τυπωμένη μετάφραση όσο και στην πληθώρα τυπογραφικών αβλεψιών, αλλά και στο δέσιμο. Τί κρίμα!