ο λαβύρινθος είναι ο δρόμος του αναποφάσιστου

Αααχ, καθαρό έντερο, καθαρή ψυχή.*

Ξελασκάρεις κανονικά. Μπαίνεις, βγαίνεις. Όλος αυτός ο παφλασμός του πλήθους. Βυθίζεσαι. Κεφάλια που παλεύουν να σταθούν πάνω απ' την επείγουσα πραγματικότητα. Ανεβαίνεις, κατεβαίνεις. Όχι, δε χάνεσαι. Ο λαβύρινθος είναι ο δρόμος του αναποφάσιστου, σάς έλεγε ένας βραδύγλωσσος καθηγητής στο πανεπιστήμιο μιλώντας για το Μινώταυρο. Ο Θησέας χωρίς μίτο στην υπόγεια και υπέργεια Αθήνα είσαι εσύ. Χωρίς μίτο, όχι χωρίς μύτη.

*

Γιατί δεν έχω κάρτα; Λιακάδα. Γιατί δεν ισχύουν οι νόμοι; Λιακάδα. Γιατί κλέβουν οι αποπάνω; Λιακάδα. Γιατί σπάνε οι αποκάτω; Λιακάδα. Κανένας δεν μιλάει σε κανέναν. Δέκα εκατομμύρια τσακωμένοι. Λιακάδα στη λιακάδα.

Ποιός τη γαμάει την πουτάνα τη γή. Τι πάνω, τι κάτω.
Έτσι κι αλλιώς, στον ουρανό τσιμουδιά.**

Μισέλ Φάις, Το κίτρινο σκυλί. Μονόλογος (έκδ. Πατάκης, Αθήνα 2009, σσ. 48, 50-51). - Τα motto εκ του ιδίου (ό.π., σσ., 62, 63).