σκέφτηκες ότι δεν είναι ώρα για αινίγματα

Σαμαρωμένο γαϊδουράκι
με τη γλυκιά        
ματιά σου *

Περίμενες να εμφανιστούν σε λίγο
οι άντρες με τις ανοιχτές μαύρες ομπρέλες.
Σωστά το πρόβλεψες, σε λίγο εμφανίστηκαν
αλλά και οι ομπρέλες είχαν γίνει κόκκινες.
Αρνήθηκες να το πιστέψεις και προχώρησες
θεώρησες το γεγονός ως μη πραγματικό
καμιά φορά η φαντασία μας αυτονομείται
παίζει μαζί μας και μάς δοκιμάζει.

[...]

πάντα το ίδιο κατασκευασμένο σκηνικό.
Και τότε αναρωτήθηκες τί είσαι πιο πολύ
στην ανερμήνευτη αυτή παράσταση:
ηθοποιός που παίζει έναν ρόλο
ή θεατής που παρακολουθεί παθητικά;
Κι αν στη μικρή αυτή διαδρομή
συμβαίνουν σήμερα τόσα παράξενα
φαντάσου τί θα γίνεται σ' όλη την πόλη
φαντάσου τί θα γίνεται σ' όλη τη γή.

[...]

Σκέφτηκες ότι δεν είναι ώρα για αινίγματα
ότι δεν είναι ώρα για ερμηνείες
ότι όλα έχουν την ώρα τους
ότι αυτή η διαδρομή παραμένει παράξενη
ότι αυτός ο δρόμος που τον έχεις περπατήσει
τόσες φορές χειμώνα καλοκαίρι
τόσες φορές άνοιξη και φθινόπωρο
έμοιαζε σήμερα να είναι άλλος δρόμος.

[...]

Διονύσης Στεργιούλας, Το παράδοξο του ζήν (έκδ. Νησίδες, Θεσσαλονίκη 2021, σσ. 21-22, 24, 25-26).

-----
* Το motto όμως, εκ του π. Γενναδίου Γ. Δεμερτζή, Εικόνες (έκδ. Ευθήνη / Ο Μικρός Αστρολάβος, Αθήνα 2009, σ. 39). Απ' όπου (σ. 40) και το κάτωθι: Πολύχρωμα φορέματα / στον κήπο / τα λουλούδια.