νταμουζλούκι blues.

Πομπηΐα μύριζε το λεκανοπέδιο προχθές, Παρασκευή της μεγάλης φωτιάς... Στάχτες και αιθάλη παντού. Πάνω στα ρούχα που μείναν έξω στο σκοινί όλη νύχτα, πάνω στη μηχανή το πρωΐ. Χάθηκε κι ο ορίζοντας στο βάθος. Αλλά τα συμφέροντα είναι μεγάλα. Κάλλιο δέκα και στο χέρι, παρά δέκα και καρτέρει...

Από την άλλη, οι ηδονές είναι δύο λογιώ. Είτε σωματικές είτε πνευματικές. Τις δεύτερες μού χάρισε αυτό το παιδί - που δεν είναι και τόσο παιδί τώρα πια ;)-, ο northaura. Χάρηκα. Χάρηκα, πραγματικά, διότι χάρισε τη φωνή του, ερμηνεύοντας ένα μου προσωπικό κείμενο, κατατεθειμένο ήδη από καιρό στο διαδικτυακό Hotel Memory. Το λεγόμενο νταμουζλούκι.

*

Πίσω από την οθόνη δεν έχεις την αίσθηση του πώς προσλαμβάνει ο άλλος τις λέξεις σου. 'Ηθελα να ακούσω κάποιον τρίτο. 'Ηθελα να δώ πώς διαβάζει ο καθένας ένα μου κείμενο. Τον κάλεσα, λοιπόν, σε ανύποπτο χρόνο και κατά την δική του προαίρεση τον άφησα να πειραματιστεί και να πειράξει τις λέξεις μου. Νωρίτερα είχα παρακολουθήσει δική του δουλειά, στο blog που φέρει την υπογραφή του, και έχω μείνει ευχαριστημένος.

Η πρόταση έγινε μέσα από μηνύματα που έλαβαν χώρα στο φώς του διαδικτύου. Δεν χρειάστηκε κάποιο ιδιαίτερο μέηλ. Δες εδώ κι εδώ.

Το αποτέλεσμα, παρά τις όποιες ατέλειες, με γοητεύει αφάνταστα. Μπορεί κανείς ανοίγοντας ένα παράθυρο με το κείμενο, να παρακολουθήσει την απαγγελία, από άλλο, και να απολαύσει την διαδραστικότητα που προσφέρει το διαδίκτυο, μεταξύ, το τονίζω αυτό, δύο αγνώστων. Δεν τον ξέρω τον άνθρωπο, όμως με συγκινεί η λιτή και απέριττη, σάμπως δωρική, ματιά του. Με συγκινεί το ότι χάρισε (και μού χάρισε) τη φωνή του σε μιά σκηνοθεσία αξιώσεων.

– Γέλασες;

Από δικής μου πλευράς είναι ελεύθερος, κατά την προαίρεσή του, να επαναλάβει όπως και όποτε θέλει το εγχείρημα και με άλλα μου κείμενα.

Παραμένω γοητευμένος. Και το δηλώνω.

Ο ίδιος.



PS. 'Εχοντας ανοιχτά τα ηχεία και τα αυτάκια σου πατάς τα κομβία στα χρωματισμένα links "φωνή" ή "Γέλασες;" για να εισέλθεις στο blog και δη το post του Northy όπου παίζεται το συμφώνημα. -'Αλλα links στο ως άνω postάκι, δίνουν άλλες λεπτομέρειες. Μόνιμο πλήκτρο, ωστόσο, έχω ενθέσει στο πλάι, στον βραχίονά μου. Βρές το και πάτα το. Η μουσική ακούγεται κειδά, χωρίς να κάνεις δεύτερη κίνηση.