περιέργως

…Η Ελένη αν δεν υπήρχε
την Τροία μόνη της τί να τήν κάνατε, Αχαιοί;

Πριν ακόμη δασωθεί για τα καλά το στήθος μου είχα κεντήσει αυτού απάνω ένα επίγραμμα με τον τρόπο του Κώστα Μόντη γραμμένο.

Το είχα απαντήσει, θυμάμαι, σε μιάν πολύτομη ανθολογία ελληνικής ποίησης, που είχα βρεί στην Δημοτική τότε Βιβλιοθήκη, ανθολογία από αυτές που κυκλοφορούνε ακόμη στην αγορά.

'Ηταν το λεπτοφυές της καλογραφής που μού κέντρισε την προσοχή. Λεπτοδουλειά... με την οποία πρόσταζε σχεδόν, ν' αναδυθεί μέσα από τα γνωστά και τετριμμένα, ώ Αχιλλεύ, κατιτίς το νέον και παράδοξον. Ο κυπραίος ποιητής, με το ξεχωριστό του χάρισμα, επέφερε την αντιστροφή -είτε την πλήρωση, να πώ- του αρχαίου μυθεύματος.

'Εγραψε:

'Ηταν ένας περίεργος Αχιλλέας.
Ακύρωσε τ' άτρωτο
κι έγραψε και στην άλλη φτέρνα
και στο πρόσωπο και στο στήθος:
"Τρωτά, όλα τρωτά"!

Απ' αφορμή τούτο το επίγραμμα φαντασιώνει κανείς πιο εύκολα τις νύχτες του νεαρού ήρωα, νύχτες που μόνον με τις αποψινές δροσιές θα μπορούσαν να συγκριθούν. Αν με εννοείς...

Νομίζω, πλέον, πως γίνεται αντιληπτό γιατί, έκτοτε, θεωρώ τον Αχιλλέα... ένα τσογλάνι.

Την διαδικτυακή παρουσία του επιγράμματος χρωστώ στο ένα κάποιο ουτιδανό, ή άλλως ουδέν, έστω τίποτα, και δη, σε μία από τις πρώτες της αναρτήσεις. Και την ευχαριστώ. Αν μη τί άλλο, για την επανάληψη της συγκίνησης.

*

Την ικανοποίησή μου, θυμάμαι, μεθόδευσε, από τον πρώτο κιόλας καιρό, η εύρεση ενός δεύτερου στίχου, τον οποίο παραθέτω στην προμετωπίδα του παρόντος, στίχος που ήρθε να πτερώσει την φόρτιση.

Πρόκειται για αποστροφή του 'Οσιπ Μάντελσταμ, απ' ένα του ποίημα μεταφρασμένο από τον Μήτσο Αλεξανδρόπουλο για το ανθολόγιο του συλλεκτικού τόμου που εξέδωσε, στα 1993, το Μέγαρο Μουσικής, στην Αθήνα, σχετικά με τον μύθο της Ελένης (Jean-Louis Backes, Ο Μύθος της Ελένης, σ. 387).

*

Ας μού επιτραπεί, κλείνοντας αυτό το σημείωμα, να προσθέσω πως τις σκέψεις τούτες καταχωρώ ύστερα από την επίσκεψη στα καμμένα.

Ο ίδιος