"μεγαλόψυχε υιέ του Τυδέως (=Διομήδη), τί ερωτάς περί της γενεάς; οία ακριβώς είναι η γενεά των φύλλων, τοιαύτη είναι και των ανδρών. τα φύλλα άλλα μεν ο άνεμος σκορπίζει χάμω, άλλα δε το ανθηρόν δάσος παράγει, επέρχεται δε (τότε) του έαρος η εποχή· τοιουτοτρόπως των ανδρών η γενεά άλλη μεν γίνεται, άλλη δ' αφανίζεται..." (Ζ 145-149)
[στο πρωτότυπο έχει ως εξής:]
"οίη περ φύλλων γενεή, τοίη δε και ανδρών.
φύλλα τα μεν τ' άνεμος χαμάδις χέει, άλλα δε θ' ύλη
τηλεθόωσα φύει, έαρος δ' επιγίγνεται ώρη·
ώς ανδρών γενεή η μεν φύει, η δ' απολήγει. (Ζ 146-149)"
σχόλιον· Τα φύλλα και οι άνθρωποι παραβάλλονται δια το προσωρινόν αμφοτέρων και την ταχείαν διαδοχήν αλλήλων. Κατά ταύτα δεν αξίζει τον κόπον να διηγήται τις τα της οικογενείας. Αλλ' αφού θέλεις (150), θα σοί διηγηθώ (του λέει ο κορινθιακής ποτε καταγωγής Λύκιος τα νυν βασιλιάς Γλαύκος, υιός του Ιππολόχου).
(απόδοση, υπό Α.Ξ. Καραπαναγιώτου (1893), έκδοση βασισμένη στην Ιλιάδα του J. La Roche.)
2 σχόλια:
πόσο ωραία τα αρχαία, αλήθεια...
Πραγματικά, είναι ωραία και δεν μπορώ να τούς αντισταθώ. Γι' αυτό και επιλέγω αυτά τα ομηρικά χωρία τον τελευταίο καιρό που είναι ένα κι ένα.
Thanks για το σχόλιο.
Δημοσίευση σχολίου