Η υποψία πηγαίνει ακόμη μακρύτερα. Γιατί, αν ο οργασμός, αυτό το σβησμένο φαινόμενο, δεν δείχνει τίποτε, δεν αφήνει καμιά μνήμη και δεν αφήνει τίποτε που να πρέπει να ειπωθεί, πώς θα μπορούσε να μού δώσει πρόσβαση στον άλλο προσωπικά; Ο ίδιος οργασμός, πάντα χωρίς περιεχόμενο που να μπορεί να γίνει ρητό, μπορεί να ταιριάξει κατ’ αρχήν με κάθε δυνατό πρόσωπο, αφού δεν φανερώνει κανένα ιδιαίτερα. Απερίγραπτη και στιγμιαία, η απόλαυση μένει αφηρημένη, επομένως ανώνυμη· δεν αφορά ως τέτοια κανέναν ειδικό. Αυτό τον απρόσωπο χαρακτήρα, δύο επιχειρήματα τον επιβεβαιώνουν, υπό μορφήν ερωτήσεων, αποτρόπαιων εξάλλου. Πρώτα πρώτα, ο άλλος απολαμβάνει άραγε συγχρόνως με μένα, και με την ηδονή; Ξέρω πολύ καλά ότι η δική μου ερωτικοποίηση από μόνη της δεν θα μού μάθει ποτέ τίποτε γι’ αυτό, και ότι θα πρέπει να αρκεστώ στο λόγο μου για τη δική του, η οποία στηρίζεται, εντέλει, στον όρκο· επομένως, αν θέλω να εκτιμήσω την απόλαυση του άλλου, υποχρεώνομαι σε μια υπέρβαση της ερωτικοποίησης. 'Επειτα, αν υποθέσουμε ότι μοιραζόμαστε πραγματικά τον ίδιο οργασμό, αυτό αρκεί άραγε να μάς ανοίξει μια πρόσβαση του ενός στον άλλο; Αν ο λόγος του δεν το επιβεβαιώνει, αν ο δικός μου δεν το ομολογεί, η ερωτικοποίηση από μόνη της δεν μπορεί να κάνει τίποτε· και ακόμα και οι δυο διασταυρωμένοι λόγοι μας δεν θα μπορέσουν να κάνουν τίποτε, αν δεν επικυρώνουν τον όρκο, που αποδεικνύεται έτσι πιο πρωταρχικός από την ερωτικοποίηση. Η εποπτεία της ερωτικοποίησης επιτρέπει μεν στις σάρκες μας να διασταυρωθούν, δεν μάς επιτρέπει όμως και να συναντηθούμε προσωπικά [en personne] – κάτι τέτοιο απαιτεί τουλάχιστον την κοινοποίηση του όρκου. Επομένως κανείς από τους δύο δεν απολαμβάνει προσωπικά, ούτε κανένας άλλος απολαμβάνει τον άλλο προσωπικά. Το διαγεγραμμένο φαινόμενο δεν φτάνει ώς εκεί: ανάμεσα στην ερωτικοποιημένη σάρκα και το πρόσωπο, η απόσταση παραμένει.
Jean-Luc Marion, Το ερωτικό φαινόμενο (μτφρ. Χρ. Μαρσελλος, έκδ. Πόλις, Αθήνα 2008, σσ. 288-289).
15 σχόλια:
"Ο ίδιος οργασμός, πάντα χωρίς περιεχόμενο που να μπορεί να γίνει ρητό, μπορεί να ταιριάξει κατ’ αρχήν με κάθε δυνατό πρόσωπο, αφού δεν φανερώνει κανένα ιδιαίτερα."
Η μεγάλη αντρική αλήθεια. Σημασία δεν έχει το αν προέρχεται από το πρόσωπο που "αγαπάτε" ή από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο γιατί είναι το ίδιο. Η ανακούφιση και μόνον αυτή μετράει. Φαντάζομαι ότι θα υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά δεν νομίζω να είναι συχνό το φαινόμενο. Γι' αυτό και συχνάκις σας αποκαλούμε γουρούνια που τρώτε οτιδήποτε.
Αντίθετα γιά την γυναίκα έχει διαφορά. Ο οργασμός από εκείνον που αγαπάει είναι πληρότητα.
Πάντως λιγάκι ρηχή είναι η προσέγγιση του θέματος. Λογικόν, το βιβλίο το έχει γράψει άντρας, πως θα μπορούσε να νοιώσει ένα γυναικείο μυαλό, ψυχή, σώμα;
Αι διασταυρώμεναι σάρκαι τσςς τρε μπανάλ έκφραση, σαν κρέατα κρεμασμένα στα τσιγκέλια του χασάπη, μα εντελώς ξενέρωμα.
Ο όρκος ποιός είναι;
Αναρχική μου ελληνίς! Αναρχική μου ελληνίς! (Διαβάζω και το blog σας και κοκκινίζω). Εδώ τώρα. Ερωτήματα θέτει ο άνθρωπος. Ερωτήματα.
Εξετάζει τον έρωτα από φιλοσοφική και δη φαινομενολογική σκοπιά στο βιβλίο του αυτό. Σεις προσλαμβάνετε τις θέσεις του από μιά άκομψη πλευρά και του προσάπτετε και γώ δεν ξέρω τί! Το τελευταίο που τον νοιάζει είναι να αναλάβει την εγωιστική ανδρική σκοπιά. Το τελευταίο! Πιστέψτε με. 'Αλλο είναι το ζητούμενο εδώ.
Ποιόν οργασμό νιώθουμε στο σεξ και πως αυτός ο οργασμός μάς συνέχει. Είναι αυτό που ομολογούμε ο ένας στον άλλο (πολλές φορές ψέμματα) ή είναι αυτός που δεν 'ομολογούμε' αλλά νιώθουμε σιωπηλά κι οι δυό και μάς συγκρατεί σε σχέση... Τον φιλόσοφο τον ενδιαφέρει να μην παραμένει η απόσταση μεταξύ των δύο εραστών, αλλά να έχουν βρεί αυτό που πραγματικά τους συνέχει. Είναι ο όρκος αυτό;
Μάλιστα, εκλαμβάνω πως τον ενδιαφέρει ο οργασμός ως πηγή γνώσης για τον άλλο, και όχι ο κενός περιεχομένου. Αλλά γνώσης υπαρκτικής. Αυτό που έλεγε κάποτε ο Γιανναράς: "ο έρωτας είναι η κατ' εξοχήν οδός για την γνώση του προσώπου".
Την φράση που απομονώσατε να την εκλάβετε αρνητικά. Είναι το αρνητικό παράδειγμα. Δεν αποτελεί θέση του φιλοσόφου. Πιστέψτε με.
Εν κατακλείδι αγαπώ τις ενστάσεις σας. Ο ίδιος. Με ενδιαφέρον.
Να μην κοκκινίζετε καλό μου τραγί. Η θα λέμε τα πράγματα ως έχουν η θα κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας και θα παίζουμε ρόλους γιά να είμαστε αρεστοί.
Το βρίσκω όχι απλά ανέντιμο αλλά και τρομερά πληκτικό.
Δεν είχα πρόθεση να είμαι αγενής απέναντι στον φιλόσοφο, ούτε βέβαια προς το ισχυρό φύλλο (τσςςς). Νομίζω όμως πως αντιλαμβάνεστε μάλλον μονοδιάστατα το όλον θέμα.
Θα μπορούσε ο οργασμός να συγκριθεί με το big bang άραγε;
Αν ναι, το φαινόμενο θα έπρεπε να μελετηθεί πολυδιάστατα, τουλάχιστον στις τρεις διαφορετικές διαστάσεις που αντιλαμβανόμαστε. Αποδεδειγμένα βέβαια υπάρχουν τέσσερις...
Γιά να καταργηθεί η απόσταση η επαφή πρέπει να είναι τρισυπόστατη. Πόσο εύκολα μπορεί να αφεθεί κάποιος σε ένα τέτοιο βίωμα;
Ναι οκ το πήγα μακριά, αλλά δεν φταίω, κάτι με τραβάει πάντα προς τα πάνω. Η ανάγκη του ανθρώπου γιά την υπέρβαση που θα λεγε κι' ο Γιανναράς. Βαριέμαι τώρα να σηκωθώ να ψάξω το βιβλίο.
Κι' εμένα μ' αρέσουν οι "συζητήσεις" μας.
Tι να πω τραγάκι μου τα χει πει όλα εδώ και καιρό η ελληνίδα!...Παρακολουθώ τα εύστοχα σχόλια σου ελληνίδα και νομίζω ότι θα ότι θα τα έγραφα και εγώ...αν δεν ερχόσουνα πάντα εσύ πρώτη (και με προλαβαίνεις) και φυσικά... αν δεν βαριόμουνα! Χαίρε λοιπόν! Τραγί μου καλή δύναμη.
Τρισυπόστατη; 'Ηγουν τί; Ενημερώστε με. Ο ίδιος. Με περισσότερο ενδιαφέρον. ;-)
Harouf
Μετά χαράς να έρθω δεύτερη. Εξάλλου πολύ μίλησα, ίσως είναι καιρός να σωπάσω πάλι. Μίλα εσύ τώρα. :)
τραγί μου
Δεν έχω κουράγιο.:)
Πες όχι στο ναι
και αφού εγερθείς απών
κάτσε φρόνιμα!
Έγραφα Π.Κ.
Σιγά βρε κορίτσια, πώς κάνετε έτσι
Ολες θα πάρετε
Τραγί είναι
Απ τη φύση του μπορεί
Πολλούς οργασμους με πολλές
Προς τί ο αλληλοσπαραγμός;
Οφείλει κάθε φιλαναγνώστης να έχει κατά νού και τα άλλα αποσπάσματα από το βιβλίο αυτό για να αποφανθεί για την αμεροληψία του συγγραφέα. Είναι δυνατόν ο άνθρωπος που θέτει ένα τέτοιο ερώτημα και δίνει αυτήν την στρόγγυλη απάντηση στο θέμα της αγάπης, ο άνθρωπος που ορίζει την ερωτικοποίηση ως τέτοιο δόσιμο, και τέτοιο ή που μιλάει με τόση ευγένεια για το παιδί και τον όρκο, που προήλθε από το ζευγάρωμα με τις όποιες λογικές προφυλάξεις, είναι λοιπόν δυνατόν αυτός ο άνθρωπος να είναι ένα "αντρικό γουρούνι" που δεν κατανοεί την ευαισθησία του γυναικείου φύλου;
Ο Harouf έχει κάθε δικαίωμα να συμφωνεί βαριεστημένα ή μη με την αναρχική μου φίλη, την ελληνίδα, σε προηγούμενες διατυπώσεις της αλλά όχι σε αυτό το εξόφθαλμο ατόπημα. Ο ίδιος. Με την αγάπη που προσδοκά και συνέχει το blog του προσφιλούς μου Γεωργίου Χοιροβοσκού. Αυτήν δηλαδή που δεν -ακόμη- βρήκαμε. Ούτε γευθήκαμε. 'Ερως εστί.
Για μένα έχει ακόμη μεγάλο ενδιαφέρον να γνωρίσω τί ακριβώς εννοούσες ελληνίδα ως "επαφή τρισυπόστατη".
Ευχαριστώ σεβαστέ μου π.Π.Κ. για τον προτρεπτικό σου στίχο. Καλή σαρακοστή. Και εγγίζει ο εσπερινός της συγγνώμης. Προς όλους.
Να ζητήσω συγνώμη γιά το ατόπημα, και να γίνω σαφής ότι δεν βάζω τους πάντες μέσα σε ένα καζάνι. Σε αντροπαρέα μεγάλωσα, οι πιό στενοί μου φίλοι ήταν άνδρες, ξέρω πως σκέφτονται οι περισσότεροι. Τους αγαπώ τους άνδρες μ' έναν αδελφικό τρόπο συνήθως. Συγνώμη αν παρεξηγήθηκες με τα γουρουνάκια, δεν σε αφορούσε προσωπικά. Αωρον, άτοπον και άκομψον χιούμορ. Δηλώνω ένοχη.
"Φαντάζομαι ότι θα υπάρχουν και εξαιρέσεις" είχα γράψει στο σχόλιο μου. Και το πιστεύω, αλλιώς δεν θα ξαναμιλούσα σε άνθρωπο. Ηδη ζω στην ερημιά και κάθε φορά που με απογοητεύουν οι άνθρωποι περνάω διαστήματα σιωπής.
Η τρισυπόστατη επαφή είναι το να δωθείς σ' έναν άνθρωπο ολοκληρωτικά, νους, ψυχή και σώμα. Μπορείς επίσης να δώσεις μόνο την παρουσία σου και τίποτα άλλο.
Δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι αλλά εγώ τα διαχωρίζω. Ισως από ανάγκη γιά να μην φθαρεί η ψυχή μου. Είναι μεγάλο θέμα, αλλά δεν είμαι σε φάση να εξηγήσω. Θέλω απλά να γελάσω σήμερα. Απλά να γελάσω.
Οπότε μην ζητάς σοβαρές απαντήσεις από μένα. Μόνο χαβαλέ έχει το μενού σήμερα.
Το κείμενο του αγαπητού μας Χοιροβοσκού με άγγιξε πολύ. Ναι, έτσι είναι η αγάπη.
Μπορείς να την οραματιστείς, αλλά τολμάς να την ζήσεις;
Θα τολμούσε κάποιος ν' αφεθεί σ' εκείνην άνευ όρων, διαβεβαιώσεων, χωρίς δίχτυ ασφαλείας, αγνός σαν μωρό παιδί χωρίς τα βάρη που κουβαλάμε από γονείς και εμπειρίες; Να σταθεί μπροστά της μ' εμπιστοσύνη, ψυχή γυμνή;
Πάω να παίξω στην φάρμα μου στο facebook. Από χθες την έχω αφήσει έτσι και πρέπει να σπείρω...
Λουλούδια. Κατά προτίμησιν άσπρα.
Σε ευχαριστώ αγαπητή ελληνίς για την απάντηση. 'Ημουν έξω. Τώρα γύρισα γιατί έβαλε ψυχρούλα. 'Εβαλα κάτι στο στόμα μου και σού απαντώ. 'Ενιωσα -νωρίτερα- ότι έβγαζες πονεμένη κραυγή, κι αυτές οι κραυγές με πόνεσαν. Προφανώς έχεις πονέσει και γι' αυτό μιλούσες έτσι. Σε ευχαριστώ τώρα για τις εξηγήσεις που μού δίνεις στις απορίες μου που γεννήθηκαν. Χαίρομαι για την τρισυπόστατη ένωση και [σ]την εύχομαι. Και την ποθώ ο ίδιος.
Στο facebook δεν δραστηριοποιούμαι. Λυπούμαι.
Δεν χάνεις και τίποτα. Ολο σαχλαμαρία είναι.
Δεν υπάρχει αυτή η αγάπη νομίζω. Μάλλον ανήκει στην σφαίρα της φαντασίας.
Το ξέρω. Εμείς στην εκκλησία προσπαθούμε. 'Οχι ότι τα καταφέρνουμε. Αλλά νά, προσπαθούμε.
Υ.Γ. Εδωδά ένα επίκαιρο σχόλιο προ τριετίας. Το ξαναφέρνω στην επικαιρότητα κυρίως για την ομιλία του γέροντος Χαλκηδόνος (το link χαμηλά στα σχόλια). Πρόκειται για ένα παλαιό κείμενο που κάτι έλεγε για την αχλύ της ημέρας. Καλή σαρακοστή και πάλι. Ο ίδιος.
Δημοσίευση σχολίου