Μισώ κι αγαπώ.
Γιατί το κάνω; Δεν ξέρω,
το νιώθω να συμβαίνει
και σταυρώνομαι.
Κάτουλλος (84-54 π.Χ.), ποίημα αριθμ. 85 (μτφρ. Μίμης Σουλιώτης, περιοδ. Ποίηση, τ. 7, έκδ. Νεφέλη 1996, σ. 192).
------
Τον τίτλο έθεσα εγώ, όχι ο Κάτουλλος. Σημαίνει τον "φυσικό νόμο".
5 σχόλια:
τέλος η διαπλοκή
αντι-ακαδημία-ποιειν
Και γιατί ήρθατε να το γράψετε εδώ αυτό; Να πάτε στα δικά τους blog να εκφράσετε τον θαυμασμό σας.
"Και ευθύς σπλαχνισθείς ο Σωτήρ, λέγει προς αυτόν· Δια σε άνθρωπος γέγονα, δια σε σάρκα περιβέβλημαι, και λέγεις άνθρωπον ουκ έχω; άρόν σου τον κράββατον, και περιπάτει".
Απόσπασμα από δοξαστικό των ημερών (Κυριακή του Παραλύτου και έπειτα).
Ξέρεις γιατί!
Ότι φιλείς πλείον τούτων!!!
Αγάπα και κάμε ό,τι θες!
Σεβαστέ μου π.Π.Κ. σάς ευχαριστώ για τα σχόλια που μ' αφήσατε. Αντιγράφω, για όσους διαβάζουνε το άωρον τετράδιό μου, το δεύτερο θεοτοκίο της ενάτης ωδής του κανόνα του όρθρου της μεσοπεντηκοστής που ψάλθηκε σήμερα:
"Εχώρησας εν γαστρί σου Παρθενομήτορ, τον ένα της Τριάδος, Χριστόν τον Ζωοδότην, ον υμνεί πάσα κτίσις, και τρέμουσιν οι άνω θρόνοι. Αυτόν δυσώπει παμμακάριστε, σωθήναι τας ψυχάς ημών".
Δημοσίευση σχολίου