εὐχὴ τοῦ Ὁσίου Θαλασσίου

Κύριε τῶν πάντων Χριστὲ, ἐλευθέρωσέ μας ἀπὸ ὅλα αὐτὰ, ἀπὸ τὰ ὀλέθρια πάθη καὶ ἀπὸ τοὺς λογισμοὺς ποὺ προέρχονται ἀπὸ αὐτὰ.

Πλασθήκαμε ἀπὸ Σένα, γιὰ νὰ ἀπολαύσουμε τὸν παράδεισο ποὺ ἐφύτευσες Ἐσὺ.

Τὴν τωρινή μας ἀτιμία μόνοι τὴν προκαλέσαμε, μὲ τὸ νὰ προτιμήσουμε τὴν ὀλέθρια ἀπὸ τὴν εὐλογημένη ἀπόλαυση.

Ἐπήραμε τὴν ἀμοιβή μας γι' αὐτὸ, ἀνταλλάσσοντας τὴν αἰώνια ζωὴ μὲ τὸ θάνατο.

Τώρα λοιπὸν, Κύριε, καθὼς ἐστράφηκες μὲ εύμένεια πρὸς ἐμᾶς, κάνε τὸ ἴδιο ὥς τὸ τέλος. Καθὼς ἔγινες ἄνθρωπος γιὰ μᾶς, σῶσε μας ὅλους.

Γιατὶ ἦλθες νὰ σώσεις ἐμᾶς τοὺς χαμένους. Μὴ μᾶς χωρίσεις ἀπὸ τὴν μερίδα ὅσων σώζονται.

Ἀνέστησε τὶς ψυχὲς καὶ σῶσε τὰ σώματά μας. Καθάρισέ μας ἀπὸ κάθε μολυσμὸ.

Σπάσε τὰ δεσμὰ τῶν παθῶν ποὺ μᾶς κατέχουν. Ἐσύ, ποὺ συνέτριψες τὶς φάλαγγες τῶν ἀκάθαρτων δαιμόνων.

Καὶ ἀπάλλαξέ μας ἀπὸ τὴν τυραννία τους, γιὰ νὰ λατρεύσουμε Ἐσένα μόνο, τὸ αἰώνιο Φῶς.

Ἀφοῦ ἀναστηθοῦμε ἐκ νεκρῶν, συγκροτώντας μαζὶ μὲ τοὺς Ἀγγέλους μία εὐλογημένη καὶ ἀκατάλυτη χορεία. Ἀμὴν.

-----
Προσφέρεται κι αλλού από διαδικτύου.

*

Εκ δε του Συναξαριστού Δεκεμβρίου του αγίου Νικοδήμου του αγιορείτου, σταχυολογώ:

Τη αυτή ημέρα ΛΑ', ο άγιος μάρτυς Βούσιρις κερκίσιν* υπό γυναικών κεντηθείς τελειούται.

Βουσίριδος σαρξ, ιστός ένθα κερκίσιν,
'Υφασμα καινόν εξυφάνθη Κυρίω.

* Κερκίς είναι η λεγομένη σαΐτα [του αργαλιού], με την οποίαν αι γυναίκες υφαίνουσι τα πανία. (στο ίδιο, σημ. 156).

αργυρίου ή χρυσίου ή ιματισμού ουδενός επεθύμησα...

...και το τέταρτο αστέρι τ' ονομάσαμε
απλά και πρόστυχα: Πείνα. *

*

... Αλλ' ότε ο ιερεύς εξελθών έψαλλε το «Δεύτε ίδωμεν πιστοί, πού εγεννήθη ο Χριστός», τότε αι μορφαί των Αγίων εφάνησαν ως να εφαιδρύνθησαν εις τους τοίχους∙ «Ακολουθήσωμεν λοιπόν ένθα οδεύει ο αστήρ», και ο κυρ-Αλεξανδρής ενθουσιών έλαβε την υψηλήν καλάμην και έσεισε τον πολυέλαιον με τας λαμπάδας όλας ανημμένας. «Άγγελοι υμνούσιν ακαταπαύστως εκεί», κι εσείσθη ο ναός όλος από την βροντώδη φωνήν του παπά Φραγκούλη μετά πάθους ψάλλοντος: «Δόξα εν υψίστοις λέγοντες, τω σήμερον εν σπηλαίω τεχθέντι» και οι άγγελοι οι ζωγραφιστοί, οι περικυκλούντες τον Παντοκράτορα άνω εις τον θόλον, έτειναν το ους, αναγνωρίσαντες οικείον αυτοίς τον ύμνον...

μεγΑλέξανδρος ο Παπαδιαμάντης λεγόμενος, Στο Χριστό, στο Κάστρο (1891).

-----
Ο τίτλος του παρόντος εκ των Πράξεων των Αποστόλων (κ'33). To motto όμως εκ του Ντανίλο Κις, Σοφίτα (μτφρ. Ρ. Μπρκόβιτς, έκδ. 'Ινδικτος, Αθήνα 2004, σ.29).

σειρήνες

ΤΑ ΕΙΣΩΔΙΑ*

'Εδειχνε όμορφη. Φορούσε το χρυσαφί φόρεμά της, με χαμηλό ντεκολτέ, τα υπάρχοντά της σε κοινή θέα. Στο θέατρο, η ανάσα της πάντα αρωματισμένη με γαρύφαλλο, όταν έσκυβε να ρωτήσει κάτι. Τής έλεγα τι είπε ο Σπινόζα, σ' εκείνο το βιβλίο του καημένου του μπαμπά. Με άκουγε σαν υπνωτισμένη. Με τα μάτια τόσο μεγάλα. 'Εσκυβε. 'Ενας τύπος στον εξώστη είχε στυλωθεί να την κοιτάξει από ψηλά με τα κυάλια της όπερας. Για να καταλάβεις την ομορφιά της μουσικής πρέπει να την ακούσεις δυο φορές. Για τη γυναίκα και τη φύση φτάνει ένα ανοιγόκλεισμα του ματιού. Ο Θεός έφτιαξε τη φύση και ο άνθρωπος τη μουσική. Με την ψυχή σου εσύ. Φιλοσοφία. Βλακείες!

Τζαίημς Τζόυς, Οδυσσέας (μτφρ. Σωκράτης Καψάσκης, έκδ. Κέδρος, Αθήνα 1990, σ. 337).


-----
Στο motto ανορθόγραφη η επιγραφή της εικόνος των εισοδίων της Θεοτόκου, όπως την φιλοτέχνησε ο αγιογράφος της κρητικής σχολής 'Αγγελος Ακοτάντος κατά το δεύτερο τέταρτο του 15ου μ.Χ. αιώνος. Ο ίδιος τονίζει ορθά την υπογραφή του ΧΕΙΡ ΑΓΓΕΛΟΥ με βαρεία, ψιλή και οξεία όπου δει. Χαρείτε τον στο Μπουσείο Μπενάκη, όπου και ο σύγχρονός του πίνακας με την Παναγία στην αγκαλιά της Αγ. 'Αννης, να τής προσφέρει κρινάκι! Ο ίδιος.

ανδράσι μίσγηται πριν... γάμον ελθείν

Προ πάντων τους νέους προς γάμον ζευγνύτωσαν εν τάχει,
προλαμβάνοντες της νεαζούσης επιθυμίας τα παγιδεύματα.

Ψευδο-Κλήμεντος επιστολή προς Ιάκωβον (ΒΕΠΕΣ 1, 53, 16-18).

................."εμοί δε κ' ονείδεα ταύτα γένοιτο.
και δ' άλλη νεμεσώ, ή τις τοιαύτά γε ρέζοι,
ή τ' αέκητι φίλων, πατρός και μητρός εόντων,
ανδράσι μίσγηται πριν γ' αμφάδιον γάμον ελθείν". (ζ' 285-288)

*

(= Τοιαύτα θα λέγωσι, δι' εμέ δε ταύτα ήθελον είναι όνειδος∙ (εγώ) όμως και άλλην κατακρίνω, οποιαδήποτε ήθελε πράττει τοιαύτα, η οποία παρά την θέλησιν των συγγενών αυτής, ενώ ζώσιν ο πατήρ και η μήτηρ, ανακατώνεται με άνδρας προ τού να έλθη εις γάμον φανερόν).

-----
Επίδικα λόγια της Ναυσικάς προς τον εισέτι γδυμνόν Οδυσσεί ότε ήσαντε έτι παρά θιν' αλός ατρυγέτοιο (λόγια ανάμεικτα δίδω). Αποδίδει και πάλι ο Α.Ξ. Καραπαναγιώτης (εδώ τω 1921).

ναυσικά από τη μία, ήχος πλάγιος από την άλλη

Σήμερα είχε βάλει τη γαλάζια αλλαξιά, για γούρι, με την ελπίδα ότι, παρ' όλους τους κακούς οιωνούς, το δικό της το χρώμα είναι και το χρώμα που φέρνει τύχη στη νύφη, που πρέπει οπωσδήποτε να φοράει κάτι γαλάζιο πάνω της, επειδή η πράσινη αλλαξιά που φορούσε πριν μια βδομάδα τής έφερε λύπη, γιατί ο πατέρας του τον είχε κλείσει στο δωμάτιό του για να διαβάσει για την υποτροφία, και αυτή σκέφτηκε ότι εκείνος ίσως θα έβγαινε σήμερα, γιατί καθώς ντυνόταν το πρωί παρά λίγο να βάλει την φορεμένη κυλότα της ανάποδα κι αυτό σημαίνει καλοτυχία και συνάντηση με τον αγαπημένο σου, αν την φορούσες ανάποδα και εφ' όσον, βέβαια, δεν είναι Παρασκευή.

Τζαίημς Τζόυς, Οδυσσέας (μτφρ. Σωκράτης Καψάσκης, έκδ. Κέδρος, Αθήνα 1990, σ. 409).

*

ήχος πλάγιος

Και ήκουσαν την φωνήν
κυρίου του θεού
περιπατούντος
εν τω παραδείσω
το δειλινόν,
και εκρύβησαν
ό τε Αδαμ και η γυνή αυτού
από προσώπου κυρίου του θεού
εν μέσω του ξύλου του παραδείσου.
(Γεν. 3, 8)

Παράλληλα με τα αρκούντως στεγνά τζοϋσικά παραδείγματα του Οδυσσέα και τις φορεμένες ανάποδα χρησιμοποιημένες κυλότες που αναρτώ στο άωρον τετράδιό μου τον τελευταίο καιρό, να σημειώσω εδωδά υπό τον τύπον στοιχείου ήχου πλαγίου ως άρτι εδήλωσα, συν το ήδη αναρτημένο motto που συνέλεξα εκ της Παλαιάς Διαθήκης, πως στους Εξόριστους (άραγε, να συμπληρώσω, από τον Παράδεισο, ή να το αφήσω μόνον να εννοηθεί;) του Τζόυς είδα την δίχως απόγνωση προσπάθεια του πολυμήχανου και λίγο πονηρού συγγραφέα να ομοιάσει για μιαν ακόμη φορά στον Θεό, ακολουθώντας τα βήματα ενός ευλαβούς (!;) τώρα οξαποδώ (: dickens, αγγλιστί -άραγε την εισάγει τούτη δω τη λέξη στο πρωτότυπο έργο του εκείνος;) εις τύπον αεί του εξ αρχής δηλωμένου, σε άλλα του συγγράμματα, non serviam! Πρόκειται πραγματικά για ένα ακόμα τζοΥσικό αριστούργημα όπου πραγματεύεται από την αρχή την βιβλική ιστορία της γεύσεως του απαγορευμένου καρπού (πρωτευόντως ένστικο μεν, αλλά και εις τον τύπον της μοιχείας δοσμένο) και της εξορίας ή μη [ημών] των Πρωτοπλάστων. Εδώ, ο κεντρικός ήρως, εις θέσιν του ίδιου του συγγραφέα ασφαλώς, άλλωστε στο όνομα εκείνου αυτός [μάς] πειράζει, κύριος Ρόμπερτ Ρούαν, ο και Ντικ (: dick, αγγλιστί - πούτσος, δηλαδή, ή αρχίδι [!;] χαϊδευτικά υπό της νεαράς του αμνάδος τε και συζύγου αποκαλούμενος, την οποία δηλώνεται στην ψύχρα ότι πλάθει σαν ζυμαράκι, ενέργεια που εκείνη με την σειρά της πλήρως και με ικανοποίηση ομολογημένη αποδέχεται)... αρνείται, λοιπόν αυτός ο κύριος Ρούαν, τουτέστιν Τζόυς, να ρωτήσει την γυναίκα του με το ίδιο εκείνο του Θεού ρώτημα «πού εί;» και «μη από του ξύλου, ού ενετειλάμην σοι τούτου μόνου μη φαγείν απ’ αυτού, έφαγες;» (ό.π. στιχ. 9 & 11). Οπότε αρχινάμε από την αρχή να σκεπτόμεθα πού ακριβώς ευρίσκεται η ελευθερία την οποία λέγουσιν οι θολολόγοι (sic) ότι έδωκε ο Θεός στο πλάσμα του, ερμηνεύοντας την οικεία περικοπή! Αν ο άνθρωπος ήταν όντως ελεύθερος δεν θα έπεφτε ποτέ τόσο χαμηλά ο Θεός ώστε να τον ρωτήσει κείνο το «πού εί» [ισχύει άραγε στο ακέραιο το επιχείρημα και αντιστοίχως, όταν αργότερα ρωτάει τον Κάιν, «πού εστιν 'Αβελ ο αδελφός σου;» (Γεν. 4, 9)], να τον ρωτήσει, δηλαδή, γιατί αισθάνεται γυμνός μόλις ακούει την φωνή Του!: «Τίς ανήγγειλέν σοι ότι γυμνός ει;» (ό.π., 3, 11). Προηγήθηκε το αδαμιαίο∙ «Την φωνήν σου ήκουσα περιπατούντος εν τω παραδείσω και εφοβήθην, ότι γυμνός ειμι, και εκρύβην» (στο ίδιο, στιχ. 10), το οποίο, νομίζω, από κοινού με το αρχικό ως άνω (στιχ. 8) motto σώζει κάπως την όλη ιστορία. Την παράσταση του κειμένου (έκδ. Νεφέλη) έφερε στο προσκήνιο η Ρούλα Πατεράκη (Από Μηχανής Θέατρο, Ακαδήμου 13, Αθήναι), διαρκούσης 195 λεπτά της ώρας (!), τα οποία όμως κυλάνε νεράκι! Το έργο παρέμεινε μέχρι σήμερα χωρίς ευρεία διάδοση στην Ελλάδα.

Της Ρούλας Πατεράκη πολλά τα έτη!

Ο ίδιος, αυτός εγώ.

σχέδια (επί σχεδίων)

Υποφέρω τρομερά από ερωτική στέρηση. 'Εχω ανάγκη όχι μόνο από επαφές καθημερινές, αλλά και από συγκοιμήσεις, διότι τις ζητάει το σώμα μου. Οι επαφές δεν θα μού τρώνε πάνω από δύο ώρες τη μέρα, ενώ οι συγκοιμήσεις, όταν θα υπάρχουν θα τελούνται αργά, μετά τις 11 ή 12. Η ζωή μου και οι μόνιμες, μη ερωτικές, σχέσεις μου πρέπει να εναρμονιστούν μέσα σ' αυτόν τον άξονα: γράψιμο, διάβασμα, ερωτισμός.

Απόσπασμα από προσωπικό σημείωμα με σχέδια (επί σχεδίων) του Γιώργου Ιωάννου, δημοσιευμένο στο περ. Εντευκτήριο (τ. 10, Μάρτ. 1990, σ. 54).

penelope

'Ηθελε να αμαρτήσει με κάποιον του είδους του,
να εξαναγκάσει μιαν άλλη ύπαρξη να αμαρτήσει και να αλαλάξει μαζί της
στη χαρά της αμαρτίας. *

αυτός θα με κορόιδευε αν το είχε ακούσει γιατί αυτός δεν πάει ποτέ στην εκκλησία στις λειτουργίες ή στα κηρύγματα λέει η ψυχή σου δεν έχεις ψυχή μέσα σου μόνο φαιά ουσία επειδή δεν ξέρει τι σημαίνει να έχεις ψυχή ναι όταν άναψα τη λάμπα ναι επειδή έπρεπε να είχε χύσει τρεις ή τέσσερις φορές μ' αυτό το τρομερό μεγάλο κόκκινο άγριο πράμα που έχει νόμισα ότι η φλέβα ή όπως αλλιώς το λένε η ουρήθρα ότι ήταν έτοιμη να σπάσει παρ' όλο που η μύτη του δεν είναι τόσο μεγάλη ύστερα που έβγαλα όλα τα ρούχα μου στα τυφλά χάμω μετά από τόσες ώρες που ντυνόμουν και αρωματιζόμουν και χτενιζόμουν σα σίδερο ή σα χοντρό σιδερένιο ραβδί σηκωμένη όλη την ώρα θα έπρεπε να είχε φάει στρείδια νομίζω μερικές δωδεκάδες είχε ωραία φωνή για τραγούδι όχι ποτέ σ' όλη μου τη ζωή δεν ένιωσα κανέναν να την έχει τόσο μεγάλη να σε κάνει να νιώθεις γεμάτη θα έπρεπε να είχε φάει ένα ολόκληρο αρνί εξ άλλου ποιός είναι ο λόγος που μάς έκαναν έτσι με μια μεγάλη τρύπα στη μέση κι αυτός να την σπρώχνει μέσα μου σα βαρβάτο άλογο γιατί μόνο αυτό θέλουν από σένα μ' εκείνο το αποφασιστικό διεφθαρμένο βλέμμα τους αναγκάστηκα να μισοκλείσω τα μάτια μου όμως δεν έχει μια τόσο τρομαχτική ποσότητα σπέρματος μέσα του όταν τον έκανα να την τραβήξει και να χύσει πάνω μου υπολογίζοντας ότι έτσι μεγάλη που ήταν υπήρχε περίπτωση να είχε μείνει ακόμα λίγο μέσα από την προηγούμενη φορά που τον άφησα να χύσει μέσα μου ωραία εφεύρεση βρήκανε για τις γυναίκες αυτός να παίρνει όλη την ευχαρίστηση αλλά αν κάποιος τούς έδινε ένα άγγιγμα με δαύτη θα ξέρανε και μόνοι τους τι τράβηξα με τη Μίλλυ κανένας δεν θα το πίστευε

Τζαίημς Τζόυς, Οδυσσέας (μτφρ. Σωκράτης Καψάσκης, έκδ. Κέδρος, Αθήνα 1990, σσ. 771-772).



-----
Το motto όμως από το Πορτραίτο του καλλιτέχνη σε νεαρά ηλικία, του ιδίου (μτφρ. 'Αρης Μπερλής, έκδ. Πατάκη, Αθήνα 2000, σ.176).

νέκυια - έτερα για τον υιό

Σαματατζής, ισχυρογνώμων άνθρωπος. 'Ολο τον γιο του σκέφτεται. Δίκιο έχει. Κάτι που αφήνει κανείς πίσω του. Αν είχε επιζήσει ο μικρούλης Ρούντυ. Αν τον έβλεπα να μεγαλώνει. Αν άκουγα τη φωνή του μέσα στο σπίτι. Αν τον έβλεπα να περπατάει δίπλα στη Μόλλυ, φορώντας την καλή του φορεσιά. Ο γιος μου. Εγώ μέσα στα μάτια του. Θα ήταν τόσο παράξενη αίσθηση. Γεννημένος από μένα. Υπάρχει μια μικρή πιθανότητα γι' αυτό. Πρέπει να έγινε εκείνο το πρωινό στην οδό Ρέημοντ, τότε που αυτή ήταν στο παράθυρο κι έβλεπε τα δύο σκυλιά να το κάνουνε, κοντά στον τοίχο που έγραφε Σταματήστε να κάνετε το κακό. Και ο αστυνομικός που κοίταζε ψηλά μ' ένα διάπλατο χαμόγελο. Φόραγε εκείνο το φόρεμα με το σκίσιμο που δεν το μαντάρησε ποτέ της. Ακούμπησέ τον μου, Πόλντυ. Θεέ μου, έχω ανάψει, πόσο πολύ γουστάρω. 'Ετσι αρχίζει η ζωή.
'Υστερα φούσκωσε η κοιλιά της. Αναγκάστηκε ν' αρνηθεί συμμετοχή στη συναυλία του Γκρέυστοουνς. Ο γιος μου μέσα της. Θα μπορούσα να τον βοηθήσω να πάει μπροστά στη ζωή του. Θα μπορούσα. Να τον κάνω ανεξάρτητο. Να μάθει και γερμανικά.

Τζαίημς Τζόυς, Οδυσσέας (μτφρ. Σωκράτης Καψάσκης, έκδ. Κέδρος, Αθήνα 1990, σ. 120).


-----
Πρβλ. το post εδωδά περί πατρότητας.