για δυό σταγόνες

Αυτό ήταν

το ατέλειωτο

ποίημα

που

μιλάει

για

δυό

σταγόνες

σπέρμα

στο

παπούτσι

σου *

και κατέφθαναν άνθρωποι
με παράξενα επαγγέλματα:
βροχοποιοί, ψυχαναλυτές,
εκπαιδευτές κοκορομαχίας
φερετροποιοί

Ανδρέας ο εξ όνυχος
παραστάτης ασπόνδυλων ονείρων
Γεώργιος ο εξ ήπατος
φαροφύλαξ απολιθωμένων αιδοίων
Σπυρίδων ο του σπληνός
αναπνευστήρ πεπαλαιωμένων υστέρων
Απών ο εκ λέμφου
αλπινιστής εγγαστρίμυθων μονών
Φώτιος ο εκ βλέμματος
σηματωρός αρτηριών και αγγείων
Αντώνιος ο των ερυθρών
σιγαστήρ ανεκλάλητων «τώρα»

[...]

ο επί ονείρου
κρεμάμενος
ο εν φαντασιώσει την γη
κρεμάσας

[...]

κι όσο ταξίδευες τόσο
τους αγαπούσες και γινόσουν
ένα με τα Ένα
κι έλεγες
το πιο ωραίο τοπίο
το στήθος της γυναίκας
το πιο ωραίο τοπίο
τα πρόσωπα των ανθρώπων
το πιο ωραίο τοπίο
η ανθρώπινη φωνή

[...]

Φώτης Καγγελάρης, Ασκήσεις αναπνοής (έκδ. Διώνη, Αθήνα 1998, σσ. 23, 30, 51, ).- Το motto εκ του ιδίου η κατακλείδα της συλλογής (ό.π., σ. 61).