πυρ αΐδηλον επιφλέγει άσπετον ύλην - σωφρονεί και φωτίζεται

Ο νους τότε υγιαίνει και σωφρονεί και φωτίζεται
ότε τα πάθη έχει υποταγμένα
και τους λόγους των κτισμάτων του Θεού πνευματικώς θεωρεί
και προς την μακαρίαν και αγίαν Τριάδα λοιπόν ανάγεται.*

Εν αυτώ ζωή ήν, και η ζωή ήν το φώς των ανθρώπων.**

Πώς η ολέθρια φωτιά σαρώνει καίγοντας [455: πυρ αΐδηλον επιφλέγει άσπετον ύλην]
ένα παρθένο δάσος στις κορυφογραμμές,
και φαίνεται από μακρυά η ανταύγεια της φλόγας -
έτσι κι αυτοί, όπως κινούσαν, πάμφωτη λάμψη ανέβαινε
ψηλά στον ουρανό από τις χάλκινες αρματωσιές τους,
σχίζοντας τον αιθέρα.

Δ.Ν. Μαρωνίτης, 24+2 Ιλιαδικές παρομοιώσεις (εδώ η παρομοίωση ειλημμένη εκ των στίχων της Ραψωδίας Β 455-458, έκδ. 'Αγρα, Αθήνα 2012, σ. 15. - Στον τίτλο του παρόντος όμως και ο πρώτος στίχος (Β 455) στο πρωτότυπο κείμενο).

-----

* Το πρώτο motto εκ του αγίου Εφραίμ, Περί αρετών και παθών (εκ της συλλογής Θηκαρά και δη Θεοδούλου Μοναχού, Ανθολόγιον περί των 'Υμνων ΙΔ' - έκδ. Ι.Μ. Παντοκράτορος, 'Αγιον 'Ορος 2008, σ. 533). 
** Το δεύτερο motto όμως εκ της πρώτης περικοπής του Κατά Ιωάννην ευαγγελίου (α΄ 4).-