β) Υπάρχει ένα ρεύμα αρχαιοπληξίας -που μάλιστα αφορά αρκετά την νεολαία- μέσα από το οποίο προωθείται η αντίληψη περί «κάθαρσης» της ελληνικής παράδοσης από κάθε τι χριστιανικό για να επανέλθουμε στην καθαρότητα της αρχαιοελληνικής διανοίας, θρησκείας και, γιατί όχι, φυλής.
Θα αρκούσε, για να αντικρούσει κανείς την δεύτερη αυτή περίπτωση, μόνη η αναφορά στον Ηράκλειτο και τον Σωκράτη, που καταγγέλλουν την επικρατούσα θρησκεία, δηλαδή το επίπεδο της αντίληψης που είχαν για τους θεούς, ως ανάρμοστο και απαιτούν υψηλότερη αντίληψη του θείου.
Για να καταλλάβουμε τί εστί Ηράκλειτος και τί Σωκράτης θα πρέπει να βγάλουμε από τον νού μας την εικόνα του φιλόσοφου-καθηγητή (σε Πανεπιστήμιο ή αλλού), που γυρίζει φορτωμένος βιβλία ή αφηρημένος στοχάζεται ολημερίς.
Οι άνθρωποι αυτοί άγγιξαν ή καλύτερα αγγίχτηκαν από το «αόρατο» και ως τέτοιους θα πρέπει να τους λογαριάσουμε. [...]
Σωτήρης Γουνελάς, “Σημείωμα του επιμελητή”, στο: Νίκου Γιανναδάκη, Δύο εκδοχές της Ιστορίας (έκδ. Αρμός, Αθήνα 1999, σσ. 9-10).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου