Η υπερηφάνεια είναι η αρχή και το τέλος όλων των κακών. Αρχή και μητέρα της είναι η κενοδοξία. Υπερηφάνεια (κατά τον όσιο Ιωάννη της Κλίμακος [Κλίμαξ (έκδ. Ι.Μ. Παρακλήτου Ωρωπού Αττικής 1989, «Λόγος κβ΄, περί υπερηφανείας», σσ. 246-247]) είναι:
άρνηση Θεού – εφεύρεση των δαιμόνων – απόγονος των επαίνων – εξουδένωση των ανθρώπων – μητέρα της κατακρίσεως – απόδειξη ακαρπίας – φυγαδευτήριο της βοήθειας του Θεού – πρόδρομος της παραφροσύνης – πρόξενος πτώσεων – αιτία της επιληψίας – πηγή του θυμού – θύρα της υποκρισίας – στήριγμα των δαιμόνων – φύλακας των αμαρτημάτων – δημιουργός της ασπλαγχνίας – άγνοια της συμπαθείας – πικρός κριτής – απάνθρωπος δικαστής – αντίπαλος του Θεού – ρίζα της βλασφημίας – λήθη των αμαρτημάτων – ακέφαλη πλάνη – αρχή και τέλος όλων των κακών.
*
Η υπερηφάνεια δεν είναι μία απλή αδυναμία. Υποκρύπτεται κάτω από όλες μας τις αμαρτίες, υφέρπει σε κάθε μας πράξη και δηλητηριάζει και αχρηστεύει και τα καλά μας έργα.
«...Και όπως μία κολλητική και θανατηφόρα αρρώστεια δεν καταστρέφει ένα μέλος του σώματος, αλλά ολόκληρο το σώμα, έτσι και η υπερηφάνεια όχι μόνον ένα μέρος της ψυχής, αλλά ολόκληρη την καταστρέφει...
...Η υπερηφάνεια όμως, όταν κυριεύσει την άθλια ψυχή, σαν φοβερότατος τύραννος που κατέλαβε μια μεγάλη και δοξασμένη πόλη, την καταστρέφει ολόκληρη και την κατεδαφίζει από τα θεμέλια».
αρχιμ. Αθανάσιος Αναστασίου, Χειραγωγία στη Μετάνοια. Πρακτικός οδηγός για το ιερό μυστήριο της εξομολογήσεως (έκδ. ΙΜ. Μ.Μετεώρου, 'Αγια Μετέωρα 2001, σ. 49). - Το δεύτερο παράθεμα εκ του οσίου Κασσιανού του Ρωμαίου, «Λόγος προς τον Επίσκοπο Κάστορα περί των οκτώ λογισμών της κακίας», εις Φιλοκαλία (έκδ. Το Περιβόλι της Παναγιάς, Θεσσαλονίκη 1989, τ.Α΄, σσ. 109-110).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου