ανάψαμε σε δυό τρία δωμάτια φωτιά και περάσαμε λαμπρά

καὶ ἀνατελεῖ ὑμῖν τοῖς φοβουμένοις τὸ ὄνομά μου

ἥλιος δικαιοσύνης καὶ ἴασις ἐν ταῖς πτέρυξιν αὐτοῦ *

[...]

Πέρασα όλην την ημέρα εκεί πέρα, κλαίοντας τα σκλαβωμένα Γιάννινα, ψωμίστηκα στο Μαναστήρι της Τσούκας και το βράδυ με το μούχρωμα, βρέθηκα στην Δρακοσπηλιά, και τ' άλλο το πρωί ξεκινήσαμε για το Μαναστήρι του Άϊ-Λιά της «Ώμορφης Ράχης» να προσφέρωμε τα σώστρα μας στην Παλιά την Παναγιά με τ’ ασήμια και τα χρυσάφια.

***

Πρωί-πρωί ξεκινήσαμε τον ανήφορο, πηγαίνοντας από γνωστά μονοπάτια και το βράδυ περάσαμε το Συρράκο και κοιμηθήκαμε σ' ένα εξωκλήσι των Καλαρρύτων.
Την άλλη μέρα, βαδίζοντας όλο και τον ανήφορο, τρομάξαμε να περάσωμε την ράχη των Κριθαρακιών και να σκαπετήσωμε στο Χαλίκι, ένα πιντοχώρι, που φεύγουν όλοι οι κάτοικοί του τον χειμώνα και κατεβαίνουν στα Τρίκκαλα να ξεχειμωνιάσουν και μένει έρημο με δυό-τρεις φυλάκους, για να το φυλάγουν. Εκεί ανοίξαμε το ιστορικό αρχοντόσπιτο του Δημάκη, παμπάλαιο σπίτι, μεγάλο και με τραγούδι, που φιλοξένησε στην εποχή του τον Αλή-πασια, ανάψαμε σε δυό τρία δωμάτια φωτιά και περάσαμε λαμπρά.

[...]

-Απέθανε ο Αητόγιαννος!
Όλοι κλαίγαμε και μόνον αυτός κράταγε την καρδιά του την σιδερένια ασυγκίνητος.
-Έχω κι’ άλλο ένα να σάς πώ και να σάς παρακαλέσω. (Μάς είπε). Να βοηθάτε τα καϋμένα τα μανναστήρια όσο μπορείτε! Χωρίς αυτά τα μαναστήρια δεν θα μπορούσε να ζήση η Κλεφτουριά πού λευτέρωσε την Ελλάδα! Να κόβετε από τη χαψιά σας και να δίνετε στα μαναστήρια. Δεν έχω άλλο τίποτε να σάς πώ. Σχωράτε με κι' ο Θεός σχωρέσ' σας!

Χρήστος Χρηστοβασίλης, Τα Χριστούγεννα των Κλεφτών (έκδ. Ι.Μ. Ελεούσης Νήσου, Ιωάννινα 2001, σσ. 26-28, 39-40).


-----
* Το motto εκ του Μαλαχία (δ΄ 2) που σε παράφραση αποδίδεται: “Διά σας όμως, οι οποίοι ευλαβείσθε το Όνομά μου, θα ανατείλη ο ήλιος της δικαιοσύνης και εις τας ακτίνας αυτού, που απλώνονται ωσάν πτέρυγες, θα υπάρχη θεραπεία και θα εξέλθετε χαρούμενοι και θα σκιρτήσετε ωσάν τα μοσχάρια, τα οποία αφέθησαν ελεύθερα από τους δεσμούς των”.