μετάνοια

Κατά τον άγιο Ισαάκ τον Σύρο: «... μετάνοια είναι το ν' αφήσει κάποιος τα προηγούμενά του αμαρτήματα και να λυπάται γι' αυτά».

αρχιμ. Αθανάσιος Αναστασίου, Χειραγωγία στη Μετάνοια. Πρακτικός οδηγός για το ιερό μυστήριο της εξομολογήσεως (έκδ. ΙΜ. Μ.Μετεώρου, 'Αγια Μετέωρα 2001, σ. 89). - Το παράθεμα εκ του «Λόγου πα΄» του Ισαάκ, Ασκητικά (έκδ. Ρηγοπούλου. 1976, σ. 380).

*

γ΄. Άλλοτε πάλι, ενώ διάβαινε ο Εφραίμ, με κάποια υποβολή του πονηρού, έρχεται μια κοινή γυναίκα και τον καλόπιανε για να σμίξη μαζί της αισχρά ή τουλάχιστο να τον κάμη να αγανακτήση, γιατί ποτέ δεν τον είχε δή τινάς να οργίζεται. Και τής λέγει: «Ακολούθησέ με».

Αφού πλησίασε δε σε τόπο όπου βρισκόταν πολύς κόσμος, τής είπε: «Εδώ, έλα και κάμε αυτό που θέλησες». Αλλά εκείνη, βλέποντας τον κόσμο, τού λέγει: «Πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό μπροστά σε τόσο κόσμο και να μη ντροπιασθούμε;». Και αυτός τής απαντά: «Αν τους ανθρώπους θα ντραπούμε, πολύ περισσότερο πρέπει να ντραπούμε τον Θεό, οπού όσα γίνονται στα κρυφά και στο σκοτάδι τα βλέπει και τα ελέγχει». Και εκείνη, ντροπιασμένη, έφυγε άπραχτη.

Είπε γέρων. Το ‘Γεροντικόν’ σε νεοελληνική απόδοση (υπό Βασ. Πέντζα, έκδ. Αστήρ – Παπαδημητρίου, Αθήνα 1983, σσ. 76-77).