[…] τοποθετούν στην μέση της μεγάλης εκκλησίας μια θέσι για τον επίσκοπο, δηλαδή στο Μαρτύριο· από τις δυό πλευρές είναι οι ιερείς, καθισμένοι σε θέσεις και ορθοί όλοι οι υπόλοιποι κληρικοί. Έπειτα φέρνουν έναν-έναν τους υποψηφίους· αν είναι άνδρες έρχονται με τους αναδόχους τους· αν είναι γυναίκες με τις αναδόχους τους.
Τότε, για κάθ' ένα, ο επίσκοπος ρωτάει αυτούς που βρίσκονται κοντά σ' αυτόν που πλησίασε, λέγοντας: «Έχει τίμια ζωή; σέβεται τους γονείς του; μήπως κυριεύεται από την μέθη και το ψέμα;» Στον καθένα κάνει, με κάποια σοβαρότητα, το ίδιο ερωτηματολόγιο για όλα τα αμαρτήματα.
Αν ο υποψήφιος είναι άνθρωπος που δεν βαρύνεται για όλα αυτά που ερωτήθηκε ενώπιον των μαρτύρων, ο επίσκοπος γράφει με το ίδιο του το χέρι το όνομά του. Αλλά αν κατηγορείται για μερικά ελαττώματα, ο επίσκοπος δεν τον δέχεται λέγοντάς του: «Να διορθωθής, και όταν θα έχης γίνει καλύτερος, τότε θα προχωρήσης στο βάπτισμα».
Έτσι για τους άνδρες, έπειτα και για τις γυναίκες, θέτει το ίδιο ερωτηματολόγιο. Αυτοί που είναι ξένοι, εκτός αν έχουν μάρτυρας που να τούς γνωρίζουν, δυσκολώτερα προχωρούν στο βάπτισμα.
Αιθερίας, Οδοιπορικόν των Αγίων Τόπων και Σινά (έκδ. Τήνος, Αθήνα 1989, σ. 101).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου