Το δοχείο είναι μεταφορά και μετωνυμία του γυναικείου σώματος, περιέχον με στόμιο και την ίδια στιγμή η επιφάνειά του γίνεται περιεχόμενο. Τα σχέδια δεν εμφανίζονται πλέον σε μια επίπεδη βάση αλλά σε μια κοίλη επιφάνεια.
[...]
Οι ζωγραφιές αναπαριστούν ερωτικές σκηνές, τον πόλεμο, τους αθλητικούς αγώνες, τα τελετουργικά για τους γάμους ή για τις κηδείες. Αυτά τα αγγεία βεβαιώνουν ότι το ιδεώδες του κάλλους είναι αρσενικό και επίσης ότι, σύμφωνα με τους κανόνες της ελληνικής ζωγραφικής, το γυμνό γυναικείο σώμα αναπαρίσταται σύμφωνα με τους ίδιους κανόνες όπως εκείνο των αντρών.
[σημ. 11: ο Φρόυντ είχε άραγε ανατρέξει σ' αυτή την πηγή προκειμένου να υποστηρίξει ότι στην ψυχοσεξουαλική του ανάπτυξη το κορίτσι είναι αρχικά ένα αγόρι;]
S. Sesè-Léger, “Η Colette Deblé και οι υδροχρωματισμοί της”, στον τόμο: Το θήλυ και οι ανατρεπτικές όψεις του στην ελληνική αρχαιότητα. Πρακτικά Συνεδρίου (μτφρ. Σ. Λεωνίδη, έκδ. Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού Σχολής Μωραΐτη, Αθήνα 2018, σσ. 161, 163).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου