όρη εις τα θεία ηυλίσθη της ερήμου

Ο δε Νείλος ο ποταμός εξέρχεται από την γήν της Εδέμ
και ποτίζει την Χαμπεσίαν [= Αιθιοπίαν] και την Αίγυπτον
και σεβαίνει τρέχοντας εις την θάλασσαν.*

Ύλην ματαιότητος την σαθράν, έφλεξας Νικάνορ της ασκήσεως τω πυρί,
σού γαρ η καρδία τω έρωτι εφλέχθη· Χριστού του σού Νυμφίου
όν και επόθησας.

Χαίρε, το κατάκαρπον δένδρον της χάριτος

Χαίρε, σύριγξ ο φυσώμενος λεπτή αύρα του Θεού

Στίχοι από τα μεγαλυνάρια μεν εκ του Παρακλητικού Κανόνος (που συνέγραψεν η καθηγουμένη Ισιδώρα Μοναχή Αγιεροθεΐτισσα εκ Μεγάρων) και χαιρετίσματα εκ των Χαιρετισμών εκ παλαιού χειρογράφου (αγνώστου τινός ποιητού) εις τον Όσιον Νικάνορα τον Θαυματουργόν (7η Αυγούστου) (έκδ. Ι.Μ. Αγίου Νικάνορος Ζάβορδας, Δεσκάτη Γρεβενών 2017).

*

οις πάλαι έδειξε Χριστός το πλήρες της φιλίας **

Και αύθις υποκάτωθεν υπάρχει μία στέρνα,
μακάρι να ετύγχανες με φίλον να σ' εκέρνα.
Αφίσταται της εκκλησιάς έως τριάκοντα ουργίας
και όταν εκπληρώσωσι τας θείας λειτουργίας
και ο παπάς κι οι μοναχοί υπάγωσιν εις ταύτην,
μετ' ευφροσύνης και χαράς πάντες παξιμαδίζουν,
κατασκοπούντες τον φρικτόν τόπον οπού αυλίζουν.

*

Επάνωθ<εν> δε της αυτής [ενν. της κορυφής του όρους της αγίας
Επιστήμης στα ανατολικά της Μονής Σινά] καμαρόπετρα πέλει,
εξ ής προβάς ο ήλιος, οπόταν ανατέλλει,
εκπέμπει την ακτίναν του στην κόγχην του βημάτου
της εκκλησίας της σεπτής ακαταφλέκτου Βάτου·
ένθα σημείον έλαβον οι λεφτουργοί [= λεπτουργός, λιθοξόος] του κτίζει<ν>
κατά ανατολάς αυτήν και σεμνώς καλλωπίζειν.

*

Η δε αγία τράπεζα έστι μέσον θεμένη
μετά χρυσινοσηρικά περικεκαλυμμένη,
ως κλίνην πορφυρόστρωτος Χριστού του βασιλέως.

*

Παρόδευσον και άπιθι μέχρι δύο σταδίων
και μέλλεις πέτρας εφευρείν μετά λεπτών κλαδίων.
Αύται δε πέτραι λέγονται της παναγίας Βάτου·
θεόθεν γαρ προζωγραφέν εκ προνοίας αφάτου.
Συλλέξας λάβε μετά σού, άγε εις την οικίαν,
αλέξημα γαρ πέλουσιν εις πάσαν μαλακίαν,
εις ρίγον, εις κεφαλ<αλ>γίαν και άλλην αρρωστίαν·
τοις έχουσιν ευλάβειαν παρέχουν ευρωστίαν.

*

Εκεί γαρ [ενν. στη θάλασσα της Ραϊθού] μέλλεις κατιδείν
φυτών ποικιλοχρόων
βλαστήματα βλαστάνοντα εκ του βυθού αθρόον.
Ομοίωμα μεν έχουσι φυτών και βλαστημάτων,
τη αληθεία μεν εισίν πέτρες εξ αυτομάτων.
Χαράν χαρίσει αληθώς θαρρών εν παραδείσω
εστάναι ταύτα καθορών, λέγων: «Τίνα κρατήσω;
Τίνα δρέψομεν εξ αυτών; Τίνα δε και αφήσω;
Έκαστον έχον το τερπνόν· ποίον να προτιμήσω;»
Κοκκινοπρασινόχροα, κιτρινοβυσσινάτα,
πορφυροκυανίζοντα πέλουν ασπροχιονάτα.
Ταύτην γουν την ευπρέπειαν της τοιαύτης θαλάσσης
εμοί δοκεί ουκ άλλοθεν ειργάσατο ο Πλάστης.

Σ. Καδά, Προσκυνητάρια του αγίου και θεοβάδιστου όρους Σινά από δέκα ελληνικά χειρόγραφα 16ου-17ου αι.. Πέντε αποσπάσματα εκ της Ιστορίας του αγίου όρους Σινά, και των περιχώρων αυτού, έτι δε και των καθ' οδόν τοποθεσιών, ως και των πάλαι γεγονότων θαυμάτων τεραστίων. Ποίημα κυρίου Παϊσίου μητροπολίτου Ρόδου (έκδ. Ιδρύματος Όρους Σινά, Αθήνα 2003, σσ. 154, 160, 169, 201, 207). - Απ' όπου και το δεύτερο motto (ό.π., σ. 167).

-----
* Το αρκτικό όμως motto εκ του χειρογράφου Περί του αγίου και θεοβαδίστου όρους Σινά κατά το χειρόγραφο Κουτλουμουσίου 390.2, όπως δημοσιεύθηκε στο: Σ. Καδά, Προσκυνητάρια του αγίου και θεοβάδιστου όρους Σινά από δέκα ελληνικά χειρόγραφα 16ου-17ου αι. (έκδ. Ιδρύματος Όρους Σινά, Αθήνα 2003, σ. 149).