Σάββατο 27 Αυγούστου 2005

ειλητός ...φίλω



Ειλειθυiας Ωδή

Αναλογίζουμαι πώς γεννά ο ωκεανός
τα ψάρια.

Θαυμάζω πώς γίνουνται από γυνή
τ’ αγόρια, φύονται
και θάλασσες.

Μεστώνει σε γυναίκα
κορίτσι και βότρυες
σταφυλών
κρέμουν μαστοί
άρτι μανούλας.-



(Σ’ ένα φίλο που γεννάει τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Ξέρει αυτός. Με την ευχή της.)


15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Oooo!!! Ma pote prolavate kai grapsate piima gia mena!!! Sas thavmazooo. Oooo kirie theio tragi mou.

το θείο τραγί είπε...

Μα πότε πρόλαβες κιόλας;

ViSta είπε...

Θαυμάζω την ικανότητά σου να παίζεις με τις λέξεις και να πλάθεις τέτειες ωραίες εικόνες!

το θείο τραγί είπε...

:)

Ανώνυμος είπε...

!!!
fk

Dr3amPush3r είπε...

PISCES

Τι σε κινει
ποιος ο δολος στ'αγκιστρι μου
Μα σαν σπαρταρας
και σε καθε σου δαγκωμα
Πως να επιμενω
της συνεχειας
ψαρια

το θείο τραγί είπε...

- Στο προκείμενο, όμως;

Dr3amPush3r είπε...

Δεν τη ξερω τη κυρια
τα ψαρια μου φανηκαν πιο ευκολα

το θείο τραγί είπε...

Α, τα ψάρια!
'Ωστε έτσι, λοιπόν... Ξέρεις, ονειροπΩλε, το ρώτημά μου εκέλευσ’ η ζήλια. Ναί, ζήλια. Ζήλωσα αυτό που εδώ απίθωσες, όπου κι εγώ ξενιτεύομαι.

(Μεταξύ μας τώρα: Μήπως κι εσένα σού γυάλισε η thalassa, με την ζωηράδα της;)

Dr3amPush3r είπε...

Θυμαμαι θαμουν 5 χρονω οταν την πεμπτουσια της κιαλαρισα καπου στα βαθη της Λαρισας.
Κατι στα σουβενιρ που ο γιος της γειτονισας εφερνε στο σπιτι της επειτα απο καθε ταξδι του.
Ειπα τοτε καθως ημουν σε "look but dont touch" mode, πως ναι ηταν ονειρο για κηνυγι η θαλασσα.
Περασαν τα χρονια ξεχαστηκα.
Η συγκηρια το φερε ομως,μαλλον απεθαντο τ'ονειρο.Τη δοκιμασα καπου εκει στο Αιγαιο.Παλια ιστορια.
Μα τωρα με βρισκεις στο dutch harbor η στο akutan η στο stPaul
καπου εδω τριγυρω στο bering sea στ'αλεουτια νησια.
Σε αδιακοπο ταρακουνημα.
Για το σολωμο για τον βασιλια τον καβουρα
Peace!

το θείο τραγί είπε...

Απίστευτο!!!

Απ' αλλού, ψαρά μου!

Μά την πίστη μου.

Μού τρέχουνε τα σάλια.

Θροχάτ' αλόγατα!!!

...'Ιππους θόας Λαρίσσης έθρεψε πέδον...

Τί περιπέτεια μ΄ εσβούριξες, σολωμέ, πασά μου;

Πές μου ταξειδιάρη, τί χρώμα έχει η θάλασσα αυτού;

Ποντίζομαι, μιλάμε κι αυτοί

παρέχον αεί όλβον τοις Λαρισσαίοις!

το θείο τραγί είπε...

'Εχει πλάκα να σε λένε και, Δημήτρη...

Dr3amPush3r είπε...

Λαρισαιος
ροφλ
Παω και στοιχημα πως μου μοστραρεσε απο γαλαζοαιματη κουνια
Απο που τα ξεσηκωνεις ολα αυτα
μαγκα μου
Εχει πλακα να τ'ανασυρεις εκ μνημης
γιατι αμα αυτο δεν συμβαινει και μου τρεχεις στη σχολικη βιβλιοθηκη
γαματα με μεγαλα γραμματα.
Οσο για τα χρωματα εδω πανω δεν φτανει η ζηλια ουτε τα σαλια.
Ξερεις εσυ, μου την εχεις διαβασει τη θαλασσα, σε 1002 ιστοριες.
Θα τουμπεκιασω ομως μιας και απροσκλητος ανοιξα τη πορτα της στανης σου.

το θείο τραγί είπε...

'Εχε γειά, όνειρε! 'Εχε γειά! Καλήν σου ώρα! για όπου τό 'βαλες...


Συμπλήρωμα: οχι εκ απο ναι.

2. Είναι ορισμένοι αυτοί που ομολόγησαν πως, τουλάχιστον παλαιότερα, κατέβαζαν βιβλία για να γράψουν. Το σέβομαι κι αυτό, και το ζηλεύω. Μείς -όσο μπορούμε- γράφουμε από καρδίας. Στ' άσπρα μαλλιά μας, ναί τρίχες, και μετ' αισθήματος, θέλω.

το θείο τραγί είπε...

ότι ο κλήρος είναι ο καρπός εκ της κοιλίας

Eτσι τό 'πε ο ποιητής. Δικό σου κι αυτό, λοιπόν. Οτι(=γιατί), εσύ, διάλεξες κιόλας.