Δέχτηκα ένα mail με συνημμένην αυτή τη φωτογραφία και χάρηκα πολύ. Είπα: τι ευγενικό παιδί.
Σαγηνευτική η δουλειά της Sam Taylor-Wood (γενν. 1967). Το πρώτο mail ακολούθησε δεύτερο με άλλα τρία ενσταντανέ της αιωρουμένης. 'Ομως, εγώ, ένιωσα εδώ σε πλήρη λευκότητα να κυλώ στον ελαφρό κυματισμό του ξύλινου πατώματος. παιδική χαρά της πρώτης μας ηλικίας στην αθωότητα πνιγμένη, δίχως πρόθεση. Και να τώρα που με πλημμυρίζει διάθεση εξομολογητική.
Η greek gay lolita ήταν πίσω από τα μήνυματα αυτά και ας δεχτεί κι από 'δώ τις ευχαριστίες μου.
(Περισσότερα links για την νεαρά καλλιτέχνιδα εδωδά, όπου και τα εξής:
artnet
wikipedia
artcyclopedia
exhibitions
Επέλεξε στο search.yahoo link να δείς photos και videos).
7 σχόλια:
Χαίρομαι που σου άρεσαν:)
Ναί, πολύ! Και σε ευχαριστώ και πάλι.
Παντα ονειρευομουν να διαβαζα καπως ετσι... γι' αυτό μερικες φορές ξαπλώνω μπρούμητα πάνω στο τεράστιο μπαλόνι για ασκήσεις κοιλιακών κ.α. που έχουμε σπίτι!
Σο'υπερ η φωτογραφία! :)
Και εμένα μου αρέσει.Ετσι ονειρεύομαι πολλές φορές να μετεωριστώ σαν πούπουλο χωρίς έννοιες και την βαρύτητα να με τραβάει κάτω.
Ωραία τα γράφετε κι οι δυό.
Το κ.α. μου άρεσε Pegasus. Το κ.α. πάνω στο τεράστιο μπαλόνι... :-)
α-ί-ωρον (και η bjork να τραγουδά το aurora για υπόκρουση).
Λοιπόν, αν το έχετε πρόχειρο βάλτε να το ακούσουμε...
(Εγώ δεν τα καταφέρνω σ' αυτά).
Δημοσίευση σχολίου