Να πάρουν τον έρωτα στα σοβαρά, να τον αντέξουν, και να τον μάθουν όπως μαθαίνουμε ένα επάγγελμα – αυτό πρέπει να κάνουν οι νέοι. Οι άνθρωποι έχουν παρεξηγήσει, όπως τόσα άλλα πράγματα, τη θέση του έρωτα στη ζωή. 'Εκαναν τον έρωτα παιχνίδι και διασκέδαση, πιστεύοντας ότι τα παιχνίδια και οι διασκεδάσεις προσφέρουν μεγαλύτερη ευχαρίστηση απ' τη δουλειά. Τίποτε όμως δεν μάς δίνει μεγαλύτερη χαρά και ευτυχία απ' τη δουλειά. Και ο έρωτας, ακριβώς επειδή είναι η πιο ακραία μορφή χαράς και ευτυχίας, δεν μπορεί παρά να αποτελεί δουλειά. 'Οποιος αγαπά λοιπόν πρέπει να προσπαθεί να φέρεται σαν να 'χε να φέρει εις πέρας ένα πολύ σπουδαίο καθήκον: πρέπει να περνά πολλή ώρα μοναχός, να εμβαθύνει στον εαυτό του, να συγκεντρώνεται και να συγκρατείται· πρέπει να δουλεύει: πρέπει να γίνει κάποιος!
Ράϊνερ Μαρία Ρίλκε
(ανθολόγηση Ulrich Baer, Ο οδηγός του ποιητή για τη ζωή. Η σοφία του Ρίλκε, μτφρ. Α. Νικλακοπούλου, έκδ. Πατάκης, Αθήνα 2009, σσ. 367-368).
18 σχόλια:
Δουλειά ναι...χωρίς την ύπαρξη του άλλου προσώπου όμως δεν γίνεται τίποτα. Η μοναχικότητα δεν ξέρω πόσο βοηθάει. Δουλεύεις με τον εαυτό σου προσπαθείς να γίνεις κάποιος, και όταν έρχεται η στιγμή να συν-υπάρξεις με τον άλλο δεν τα καταφέρνεις! Ίσως η περισσότερη δουλειά θα πρέπει να γίνει στην σχέση του έρωτα.
Το ταίρι είναι η οθόνη προβολής του εαυτού μας κι ο έρωτας η ευγενέστερη απόπειρα αυτογνωσίας.
Εάν έχουμε κατακτήσει αρκετή παρουσία εαυτού, τότε θα ντύσουμε την σχέση με χάρη και αρμονία.
Ειδάλλως, μας αρκεί να παρατηρήσουμε με ειλικρίνεια τη σχέση για να δούμε που βρίσκεται η στάθμη της αυτογνωσίας μας και να πιάσουμε δουλειά!
Ναι, Harouf, αυτό λέει ο ποιητής. Να αναλάβει ο ερωτευμένος το έργο του έρωτα. Του έρωτά του. Να δουλέψει με το πρόσωπο και για το πρόσωπο που τον ενδιαφέρει. Να ιδρώσει στην προσπάθειά του να το... γεννήσει! από την αρχή, θα έλεγα εγώ. Να το κάνει δικό του. Απαιτείται και μοναχική προσήλωση στο έργο αυτό. Συμφωνώ με τον ποιητή. Γιατί αλλιώς απλά αλλάζουμε συντρόφους. Δε μάς κάνει ο ένας, δε μάς κάνει ο άλλος.
Τι ευχάριστη έκληξη είναι αυτή katsikakia; Πόσο μού άρεσε πάντα το nick αυτό! Πότε ήταν που μάς είχατε ξαναεπισκεφθεί; Να βρήκα το link εδωδά. Προ τριετίας και βάλε. Χαίρομαι για την νέα σας ενδιαφέρουσα παρέμβαση. Χαίρομαι και για τα επτά από σας.
Οπως έγραψα και στο προηγούμενο ποστ είμαι από εκείνους που έκαναν αυτό ακριβώς. Πλέον, δεν ξέρω αν είναι η πείρα αλλά διαφωνώ. Αυθορμητισμός. Ισως αυτή είναι μία ποιότητα που λείπει από όσους σκέφτονται πολύ.
Εξαρτάται βέβαια τι ζητά ο καθένας. Νομίζω πως ο έρωτας πρέπει να είναι δίνη, άφεση, χάσιμο, πάθος. Ο νους μόνο εμπόδια βάζει.
"πρέπει να γίνει κάποιος" απαράδεκτο!
ellinida πρεπει να εχεις εναν εαυτο για να μπορεις να τον προσφερεις...
αλλιως τι;;;νομιζω πως ο αυθορμιτισμος μπορει να υπαρξει με τα υπολοιπα.νομιζω.
ο γ.
Καλημέρα σας φίλοι μου.
Και γω νομίζω πως ο αρχικός αυθορμητισμός δεν λείπει. Δεν μπορεί να λείπει. Αλλιώς δεν μιλάμε για έρωτα. 'Ετσι δεν είναι; Αλλά στη συνέχεια οφείλεις να δουλέψεις πάνω σε αυτόν τον αυθορμητισμό όπως άλλωστε δουλεύεις και με μία φιλία (για να την κρατήσεις ως φιλία). Αν δουλεύαμε με τους ανθρώπους που αγαπάμε θα μέναμε περισσότερο κοντά τους. Δεν θα πω θα τούς κερδίζαμε, για να μην εντάξω τον έρωτα σε μία καπιταλιστική οπτική, αλλά θα έλεγα "θα μέναμε περισσότερο κοντά τους" γιατί νομίζω και εδώ (και στον έρωτα δηλαδή) το ζητούμενο είναι η συντροφία. Πάρε παράδειγμα εμάς που βγήκαμε στο κλαρί του internet για λίγη συντροφιά ασφαλώς.
Σημειωτέον ότι ο Ρίλκε ήταν ένας πολύ μοναχικός άνθρωπος και μόνο μετά τον θάνατό του αποκαλύφθηκε πόσες γυναίκες (κόμησες κλπ.) του είχαν κρατήσει συντροφιά και είχαν γνωρίσει τον έρωτά του (τον σαρκικό).
Ο Harouf προτείνει δουλειά "στην σχέση του έρωτα", ίσως εννοεί ακριβώς στην σαρκική του διάσταση, δεν ξέρω. Τονίζω πως την μοναχικότητα την προτείνει ο ποιητής αφού έχει βρεθεί το αντίκρισμα του έρωτος. Η μοναχικότητα αυτή λογίζεται και είναι προπαρασκευή για την επίθεση, αν ο έρωτας είναι επίθεση. Θυμίζω πως ο Τσαρούχης τον αποκαλούσε βιασμό. Και ασφαλώς έχει βία ο έρωτας. Αφού αγαπάς σφόδρα και δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς...
Τα 7 katsikakia έθεσαν το πρόβλημα σε απτή βάση. Αγαπητά μου κατσικάκια τα λέτε πολύ ωραία κι εδωδά, στο blog σας. (Μη ξαναεξαφανιστείτε ;)).
Θα συμφωνήσω με την ellinida πως ο νους δημιουργεί προβλήματα αφού μπορεί να μάς κλείσει μέχρι και στο ψυχιατρείο με τα καμώματά του.
Θα συμφωνήσω και με τον ανώνυμο γ διότι ακριβώς στην συνύπαρξη έρχεσαι με κάτι, όχι με άδεια τα χέρια. Να, δέστε κι εδωδά, πώς το έγραφα άλλοτε.
Δεν ξέρω μπορεί να κάνω και λάθος. Ποιός ξέρει.
Χμμ! Χαίρομαι που το ενέταξα το post αυτό στα μηχανήματα!
ανωνυμο θειο τραγι,τα ορια ειναι λεπτα κ ειδικα οταν δεν υπαρχει κοινοτητα με την εννοια για παραδειγμα του χωριου.αν πας να φτιαξεις μια κοινοτητα εδω στην αθηνα ειτε αυτη ονομαζεται ενοριακο ειτε αναρχικο στεκι ειτε....το πιο πιθανο ειναι να καταληξει σε μια στρουγκα ,σεχτα,κοινοβιο οπως θες πες το, με καποιον παντα αρχηγο που ολοι τον λατρευουν,respect κι'ετσι!και αυτο φαινεται κ στην πραξη,σπανια θα συναντησεις υγιη κοινοτητα.γι'αυτο στο ποσο κοντα θα πρεπει να εισαι με τον αλλον χωρά πολυ κουβεντα και δεν μιλω για τον ερωτικο συντροφο γιατι με αυτον πρεπει να εισαι πολυ κοντα σιγουρα.
δεν συμφωνω μαζι σας για το νου.ειμαστε ενας ανθρωπος, νους καρδια κ σωμα!ολα θα πρεπει να λειτουργουν, το θεμα ειναι το πως.αν αφησεις το σωμα να κυριαχει εγινες απευθειας σκλαβος της ηδονης κ μονο.αν αφησεις το συναισθημα εκει ειναι που γινετε ο χαμος, σκλαβια οσο δεν παει,θα εισαι μια ετσι μια αλλιως αναλογως τις διαθεσεις της στιγμης!κ αν αφησεις το μυαλο να κυριαρχει θα γινεις ενα ξερο πραμα που θα νομιζει παντα οτι ΕΓΩ ξερω!
γι'αυτο για να μην κανουν κοντρες το μυαλο η καρδια κ το σωμα για το πιο θα κυριαρχησει θα πρεπει να βρεθει κατι που να ειναι εξω κ πανω απο αυτα για να μπορουν να ρυθμιζονται.το οποιο ομως "εξω" θα πρεπει να το εχεις επιλεξει απολύτως ελευθερα κ ειλικρινα ως οδηγο της ζωης.
κ οπως ειχε πει κ ο βιτγκενσταιν αν υπαρχει μια αληθεια τοτε αυτη σιγουρα ειναι εξω απο τον κοσμο!!!
ο γ.
Λοιπόν ας λογομαχήσουμε με Ρίλκε εσείς κι' εγώ με Herman Hesse.:))
Δεν ξέρω αν είναι επειδή είμαι ψιλοζαβλακωμένη, μόλις γύρισα από ένα εξαιρετικό τσιμπούσι (γουρουνόπουλα και έτσι) σ'ένα ταβερνάκι με εκπληκτική θέα στις Κολυμπήθρες, δεν έχω πιεί τίποτα αλλά με μέθυσε η ομορφιά του τοπίου (θα ανεβάσω εικόνες στο μπλογκ μου)η παρέα υπέροχη, γελούσα συνέχεια οπότε καταλήγω στο εξής συμπέρασμα.
Parole parole parole, η στιγμή είναι που μετράει, και τελικά ίσως είναι βλακεία που πάντα ψάχνουμε να οριοθετήσουμε τις σχέσεις, λες και είναι συμβόλαια.
Να ρίξω και έναν Herman Hesse να δώσετε βάση στα λεγόμενα μου;
Η φύση έχει μύρια χρώματα, κι' εμάς μας κόλλησε να τα περιορίσουμε σε είκοσι.
Αγαπητέ γ δεν υπάρχει εαυτός!
Λίγο ακόμα Hesse
Ακόμα και το πιό απλό πράγμα γίνεται περίπλοκο και ακατανόητο όταν μιλάμε γι' αυτό.
Βρε γ, όλα αυτά που σημειώνεις είναι ο άνθρωπος. Για τον 'νου' όμως ανέτρεξε κι εδωδά. Αλλά όταν δεν λειτουργεί έτσι όπως περιγράφεται εκεί, όταν δηλαδή ο νους είναι εγκλωβισμένος στον κόσμο, τότε μπορεί να σε στριμώξει και να σε στριμώξει για τα καλά μέχρι να σε κλείσει ακόμη και στο ψυχιατρείο. Σε βεβαιώ.
Νόημα το αποκαλεί ο Βιτγκενστάιν κι όχι αλήθεια. Βρες το και θα με θυμηθείς.
Για τα ερωτικά που μάς απασχολούν εδώ γράφει και η σημερινή Ελευθεροτυπία. Ανέτρεξε εδωδά.
Ενδιαφέρον έχει βέβαια και το ερωτηματολόγιο των ειδικών. Πότε είμαστε ερωτευμένοι;
'Αλλοτε μάλιστα ανέφερα στο άωρον τον Κωστή Μοσκώφ. Για τον έρωτα και την σιωπή, λοιπόν ανέτρεξε εδωδά.
'Ολες αυτές οι αναφορές καθώς και ό,τι υπάρχει στον βραχίονά μου δεξιά φανερώνουν πως έχω ταυτότητα και δεν είμαι ανώνυμος, όπως είσαι εσύ. Αλήθεια, θα μπορούσες καν να ψελίσεις, άνδρες είμαστε, αν είσαι ο ίδιος με αυτόν εδωδά τον ανώνυμο της 26ης Νοεμβρίου, 13:27;
Αναρχική μου ellhnida τέτοια τσιμπούσια κάμνετε και λύνετε όλα τα προβλήματα δια μιάς. Σάς χαίρομαι. Προς επίρρωσιν, ιδού ολίγος Λεβινάς. -Αλλά δεν υπάρχει εαυτός; Τα παραλέτε! Σάς φιλώ.
Ο ίδιος.
γεια!
ισχυει. λεει νοημα κ οχι αληθεια.ζητω συγνωμη, λαθος μου.
για το νου συμφωνω μαζι σου,νομιζω δεν ειπα κατι διαφορετικο.απλα διαφωνησα στο πρωτο σχολιο για το νου γιατι δεν καταλαβα πως το εννουσες,δεν μιλουσες εκει για εγκλωβισμο κ το μετεφρασα ως απουσια του νου...
αν κ δεν μου αρεσει καθολου ο τροπος που ρωτας αλλα θα προσπαθησω να μην κολλησω στον τροπο κ θα σου απαντησω για να συννενοηθουμε.ειμαι ο ανωνυμος που εγραψε μονον το σχολιο για lewis κ το ακριβως πιο πανω κ λεω μονον γιατι μαλλον κατι μπερδευεις.επισης επειδη δεν ετυχε να δω την ερωτηση σου τοτε οχι δεν εχει μεταφραστει στα ελληνικα απο οτι ξερω κ ειναι απο το βιβλιο four loves αν θυμαμαι καλα.
τελος μαλλον πειραζεσαι ευκολα με ειπες ανωνυμε γ. και σε ειπα αστειευομενος ανωνυμο θειο τραγι.δεν εχω προφιλ γιατι απλα δεν εχω ασχοληθει να φτιαξω,δεν ξερω κ βαριεμαι. αλλα οπως εχεις εσυ ψευδονυμο θειο τραγι ετσι εχω κ εγω εχω το γ.
αλλα ξεφευγουμε απο το θεμα κ επειδη μπαινω για να κανουμε διαλογο πανω στα ωραια κειμενα που εκθετεις θα σε παρακαλουσα να μην με ξαναρωτησεις ασχετα γιατι δεν προκειτε να απαντησω ουτε αν θιξεις τον ανδρισμο μου.....το θεωρω παιδαριωδες..αυτα
ο γ.
Ok, thanks για τις εξηγήσεις. Δεν γνοιάστηκα να σε θίξω καθόλου. Να σε κατανοήσω προσπάθησα. Μπορείς στο εξής να συμμετέχεις ως γ. στο άωρον (το οποίο έχει ένα παρελθόν 5 ετών όπως διαπιστώνεις) και αυτό μού είναι αρκετό ως ταυτότητα. Ευχαριστώ και για την λεπτομέρεια του Lewis. Ο ίδιος.
Και με την ευκαιρία σού δίνω ένα παράδειγμα εγκλωβισμού του νοός στον κόσμο. Είναι η ομορφιά και το δυναστευτικό της στοιχείο. Δες εδωδά την θέση του Καμύ και διαπίστωσε διαβάζοντας εδωδά πώς αυτή η ομορφιά ήταν αρκετή για να λαβώσει τον μπαρμπα-Γιαννούλη τον Χαλεπά που δυναστευμένος κυριολεκτικά από την ομορφιά έκανε τόσα χρόνια στο Ψυχιατρείο της Κέρκυρας στο γύρισμα του προηγούμενου αιώνα! Είτα ανέζησε.
Καλώς να εντυφήσεις!
Με ενδιαφέρον
ο ίδιος.
ευχαριστώ για το καλώς όρισμα!
Μια χαρά το διατηρείτε το σαλονάκι σας! Αρχισαν να μυρίζουν και τ' ανοιξιάτικα απο τον κήπο!
Να το δουλέψετε τέκνα μου, να το δουλέψετε
Αλλά, όχι δυο δυο κι έτσι. Απαγορεύεται. Μόνοι σας, απ το σπίτι. Ονομάζεται επίσης και χειρογλύκανο
Πονεμένος ακούγεσαι ανώνυμε. Θα 'χεις τους λόγους σου. Πάντως εμείς δεν σ' αφήσαμε έξω απ' το παιχνίδι. Μόνος σου τα έφερες έτσι. Ο ίδιος.
Δημοσίευση σχολίου