Η Στεφανία μένει πιστή στις παραδοσιακές μορφές της θρησκείας και ξέρει καταλεπτώς όλες τις πασχαλινές και τις νηστήσιμες ημέρες. Ξέρει ωστόσο να εξηγήση το νόημα της νηστείας, αν και με μια προοπτική γενικά θρησκευτική μάλλον παρά ειδικά χριστιανική: «Είναι που άμα παραγεμίσης την κοιλάρα σου δεν μπορείς να ξεκολλήσης απ' τη γη. Πού και πού πρέπει ν' αλαφρώνη κανείς» (Περίπτερο καρκινοπαθών, 202). Και στην έκπληκτη ερώτηση του Ντιόμκα – «Μα γιατί ν' αλαφρώνη;» - βρίσκει την αποφασιστική απάντηση: «...για νά 'χη πιότερο φως» (id.). Είναι η αλήθεια πως δεν λέει ποιος είναι η πηγή του φωτός, πως δεν αναφέρει τον Αναστάντα, μαρτυρεί όμως ταπεινά την παρουσία του, όχι με λόγια αλλά με πράξεις, με μια κάποια διαφάνεια, μοιράζοντας στις γειτόνισσές της και στις γυναίκες του θαλάμου τα τρόφιμα που της φέρνουν τα παιδιά της, θυμίζοντας πως «όλα εξαρτώνται απ' το Θεό», πως «ο Θεός βλέπει» και πως στις χειρότερες στιγμές πρέπει να του έχη κανείς εμπιστοσύνη (200). Και «το φωτεινό χαμόγελό της δεν την εγκαταλείπει ποτέ» (202).
Olivier Clement, Το πνεύμα του Σολζενίτσυν (μτφρ. Ελ. Δαλαμπίρα, έκδ. Εστία, Αθήνα χ.χ., σσ. 97-98).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου