Δεν σκοπεύω να κάνω, ακόμα μια φορά, κοινωνιολογική ανάλυση για την Εκκλησία. Δεν σκοπεύω να πώ, ακόμα μια φορά, το mea culpa της Εκκλησίας. 'Οσοι δεν θέλουν να δούν στην ιστορία της Εκκλησίας παρά μόνο τα αμαρτήματα της χριστιανοσύνης –ναι, ήταν μεγάλα, αλλά και πόση ομορφιά αυτή δημιούργησε!-, ξεχνούν τα εκατομμύρια των υπάρξεων που σώθηκαν από την απελπισία, από την απόγνωση, από το μηδέν, χάρη στην αδιάλειπτη προσευχή της Εκκλησίας, χάρη στην αδιάλειπτη τέλεση των μυστηρίων. Αυτοί ξεχνούν τα δύο νήματα που συνυφαίνονται στην αληθινή συνέχεια αυτής της ιστορίας: το κόκκινο νήμα των μαρτύρων και το χρυσό νήμα των αγιασμένων.
Ολιβιέ Κλεμάν, Οι καιροί που καλούν την Εκκλησία (μτφρ. Κ. Σπαθαράκης, έκδ. Μαΐστρος, Αθήνα 2004, σ. 13).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου