Η ουσία της πίστης μας και η νέα ζωή που αυτή μάς χαρίζει, αποτελείται από τη μνήμη του Χριστού, την πραγματουμένη μέσα μας, μέσω της μνήμης μας για τον Χριστό. Από την πρώτη μέρα του χριστιανισμού, το να πιστεύεις στον Χριστό σήμαινε να Τον θυμάσαι και να Τον έχεις πάντα κατά νού. Δεν αρκεί απλώς να γνωρίζεις γι’ Αυτόν και τη διδασκαλία Του, αλλά να Τον γνωρίζεις – ζώντα και κατοικούντα ανάμεσα σ’ αυτούς που Τον αγαπούν. Ευθύς εξ αρχής, η πίστη των χριστιανών ήταν μνήμη και ενθύμηση, αλλά μνήμη αποκατεστημένη στη ζωοποιό της ουσία – επειδή αντίθετα από τη φυσική, την πεπτωκυία μνήμη, με την απατηλή της «ανάσταση του παρελθόντος», αυτή η νέα μνήμη είναι μια χαρμόσυνη αναγνώριση Αυτού που είναι «ο πρώτος και ο έσχατος και ο ζων, και εγενόμην νεκρός και ιδού ζων ειμί εις τους αιώνας των αιώνων» (Αποκ. 1, 17-18) και συνεπώς είναι παρών ανάμεσά μας.
π. Αλέξανδρος Σμέμαν, Ευχαριστία. Το μυστήριο της Βασιλείας (μτφρ. Ι. Ροηλίδης, έκδ. Ακρίτας 2009 (3η βελτιωμένη), σσ. 175-176).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου