η αθώα καμπύλη τους

Η ελευθερία του Ανθρώπου

σταματάει στο πρώτο

σεξουαλικό λάκτισμα,

εκεί... λίγο πριν

την εφηβεία.*

[...] κοντά στις Τρεις Χάριτες.
Να κάτι που γρήγορα θα με παρηγορήσει, μαζί με τους κήπους και...
Χαιρετώ τις Τρεις Αδελφές, τα τρία ωραιότερα κορίτσια του Μονπελιέ.
(Δεν είναι δα μικρό το εγκώμιο.)
Χαιρετώ την τριπλή ανάβαση από την άκρη των ποδιών ώς το μπούστο,
το στεφάνι από έξι τρυφερά και σφριγηλά μπράτσα,
και τις τρεις σειρές στήθη, που απ' το κάθε ζευγάρι το καθένα είναι στραμμένο αλλού.
Η αθώα καμπύλη τους·
το ύφος της προσμονής, για πάντα.
Κι αν ξαφνικά τα ψηλαφήσεις, κάτω απ' τα μπράτσα,
νιώθεις στις χούφτες σου τις λείες και δροσερές άκρες τους
έκπληκτες σαν μουσούδες ζώων,
να κάνουν το μόνο που ξέρουν: να μορφάζουν.
Καλότυχος ο άντρας εκείνος που μπόρεσε να στήσει σε δημόσιο χώρο τα κορίτσια της φαντασίας του, γυμνά και δίχως αιδώ.
Τί πείρα, τί βαθύς στοχασμός πάνω στο γυναικείο σώμα...

Valery Larbaud, Εραστές, ευτυχισμένοι εραστές... (μτφρ. Β. Χατζάκη, έκδ. 'Αγρα, Αθήνα 2005, σσ. 51-52).

*

                                   Ηθογραφία

Ένας άντρας
αναλώνει την έκστασή του
κοιτάζοντας
κατάπληκτος
δυό κορίτσια να φιλιούνται
με πάθος.

[1982]

Αντώνης Περαντωνάκης, Ακίδες και Δήγματα (έκδ. Πλέθρον, Αθήνα 1993, σ. 25).


-----
* Το motto εκ του Νίκου Γεωργίου, Δυό ανάσες (έκδ. Ελίκρανον, Αθήνα 2014, σ. 35).