ποιό άγαλμα κοιμάται μες στο μάρμαρο;

Το άγαλμα

Ποιό άγαλμα κοιμάται μες στο μάρμαρο;
Ποιό χέρι
Σε μέλλον άδηλο κραδαίνοντας τη σμίλη
Καραδοκεί τη γέννηση;
Ποιά μήτρα χρόνου ποιά ηδονή
Προετοιμάζει ανύποπτη
Ανθοφορία καινούργια
Με ωδίνες;
Ποιό ακατασκεύαστο σφυρί
Χτυπάει τον ήχο του σφυγμού
Ποιός νυσταλέος φύλακας
Ανοίγει το μουσείο;
Ποιά μνήμη ποιός απόγονος
Γυρνάει κατά το άγαλμα
Ποιός λέει ποιό χέρι ποιού νεκρού
Κοιμάται μες στο μάρμαρο;

Ποιό μέλλον χέρι άδηλο
Θα σμιλευτεί λοιπόν
Για να σμιλέψει;

*

Ο πολυέλαιος

Λέω: δε θέλει άλλο τραγούδι η νύχτα.
Ωστόσο σκέφτομαι
Πόσο θα νιώθει έρημος
Εκείνος ο
Θεός
Που χρόνια τώρα καρφωμένος κρέμεται
Φιλεύσπλαχνος
Πολυέλεος
-Μ' όλ' αναμμένα τα κεριά του και τ' αστέρια του
Απ' τον ανάερο τρούλο
Τ' ουρανού.

*

Εφ' όλης της ύλης

Δεν ξέρω από πού ν' αρχίσω.
Τα φύλλα είναι πράσινα
Ο Έκτορας δασύνεται
Στη στεριά δε ζεί το ψάρι
Οι Αχαιοί κατέβηκαν το
δύο χιλιάδες προ Χριστού
Ο Δούναβης διασχίζει τη Βιέννη
Τα ζώδια είναι δώδεκα
Ο Έντισον εφεύρε το φωνόγραφο
Τα πράγματα διακρίνονται σε κινητά και ακίνητα
Η φάλαινα γεννάει φαλαινάκια
Ο Μαρξ υπήρξε γόνος αστικής οικογενείας
Η αγκινάρα τρώγεται
Ο βίος βραχύς η τέχνη μακρά
Δεν ξέρω πού να σταματήσω.

Αντώνης Φωστιέρης, τα τρία πρώτα ποιήματα από την συλλογή· Το Θα και το Να του Θανάτου (1987), άπαντα ειλημμένα από την Μικρή Αναδρομική (αυτοανθολογία 1971-1996), (Ανάτυπο, έκδ. Εμβόλιμον, Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας 2000).