στον ασφαλή χωματόδρομο / με τ' αυτοκίνητα / και τους ποδηλάτες

Τώρα επιθυμώ αληθινά
φιλιά
και λίγο αέρα καλογνώμονα
στη θέα των θωπειών
και του έρωτα
(να μπαίνει από ανοιχτό παράθυρο
όπου θα λάμπει
ο βόστρυχος
μιας φυλλωσιάς) *

Ο ομιλητής

Στον Τάσο Κόρφη

Άλλωστε, όταν ο ομιλητής μπήκε σε προεκτάσεις
και τούς έφερε στο θάμπος του λόγου
-σ' ένα δάσος άγνωστου φορτίου-
τού φώναξαν
να σταματήσει αυτό το ψέμα.

Προκειμένου λοιπόν να κακοποιηθεί το θάμπος
τούς έφερε πάλι
προσεκτικά
στον ασφαλή χωματόδρομο
με τ' αυτοκίνητα
και τους ποδηλάτες.

*

Η αρρώστια

Σε γνώρισα σαν βρύση
Προοδευτικά αρρώστησες κι έγινες ολιγοστάλακτος
Τα βράδυα στέρευες οριστικά

Κουραζόσουν πολύ στη διάρκεια μιας μέρας
Τα βράδυα σού 'λεγα νοερά - μη συνεχίζεις
να συζητάς.
Σ' έστελνα διά της βίας να κοιμηθείς
Οι άλλοι συζητητές σηκώνονταν
(στο παιγνίδι κι αυτοί οι οικείοι άνθρωποι)
Φώναζαν δυνατά τις καληνύχτες
να τίς ακούσεις και να τίς πιστέψεις εσύ ο παθιασμένος
συζητητής
Χτυπούσανε την πόρτα φεύγοντας

Ύστερα ξαναγύριζαν να βρούμε τα ζητούμενα
κι εσύ αναμόχλευες πικρά τον ύπνο σου
(στην παρακείμενη σιωπή)
που θα σ' ευεργετούσε.

Δημήτρης Κονιδάρης, ποιήματα απ' την συλλογή Οι Συζητητές [1981], περιεχόμενα σε ανάτυπο του περιοδικού Ακτή / Ελληνομουσείον (σε ανθολόγηση Γ. Μύαρη & εικαστικά Σπύρου Αλαμάνου, Λευκωσία 2017, σ. 3, 4-5). - Και το motto εκ του ιδίου, από την συλλογή Ο ήλιος χαμηλώνει [1987] και δη και το ποίημα «Πολυκατοικία» (ό.π., σ. 14).