ερωτευμένος δάσκαλος

8.
Πυρσοί τα μαλλιά σου
θα έχομε ψάρια
στο πυροφάνι.*

103. H. HESSE
Ο δάσκαλος θα πέθαινε ευχαριστημένος
αν ήξερε πως η ρόμπα του θα στεγνώσει
κάποιου έφηβου το βρεγμένο σώμα.**

Ένας δάσκαλος, που δίδασκε ένα παλικαράκι όμορφο σαν άγγελο, τόσο το αγάπησε, ώστε δεν έπαυε να τού λέει:
- Ώ αδερφάκι των ουρί του Παραδείσου! Έχεις τόσο απορροφήσει τη σκέψη μου, που δεν ξέρω πια αν υπάρχω στη ζωή. Δεν μπορώ τα μάτια μου να τα εμποδίσω να σε βλέπουν. Κι όταν σε βλέπουν, σαν πύρινα βέλη οι ματιές σου τ' αποτυφλώνουν.

Μια μέρα τού 'πε το παλικαράκι:
-Βάλε, σε παρακαλώ, για να με διδάξεις, την ίδια προθυμία πού 'χεις για να μ' επαινάς. Κι αν μού βρίσκεις κανένα λάθος, δείχνε μού το, για να προσπαθώ να το διορθώνω.

-Ά! Αυτό ζήτησέ το από κανέναν άλλον, απάντησε ο δάσκαλος, γιατί εγώ σε σένα δε βλέπω παρά χαρές μόνο.

«Όταν έχεις μια χάρη και χίλια ελαττώματα, εκείνος που σε αγαπά βλέπει τη χάρη σου μονάχα και κλείνει τα μιατά του στα ελαττώματά σου».

Σαΐχ Μουσλίχ εν Ντιν Σααδή, Το Γκιουλιστάν ή ο Κήπος των Ρόδων (μτφρ. από τα αραβικά Κ. Τρικογλίδης, έκδ. Ηριδανός, Αθήνα 1983, σσ. 152-153).

13. (α΄)
Τρέχεις
οι παπαρούνες
σε κυνηγάνε

14. (β΄)
Σταματάς και ανασαίνεις
προσπερνάνε
αδιάφορες *

-----
* Στα motto και την κατακλείδα ποίηση του Παναγιώτη Κουσαθανά, από την συλλογή «Συρραφή Ονείρων», και δη και τις 'Δεκαοκτώ στιγμές' (1973), αλλά και τ' «Ακαριαία» (1985), περιεχόμενα στον τόμο Τα Ποιήματα και τέσσερεις αναπλάσεις (έκδ. Ίνδικτος, Αθήνα 2011, σσ. 21, 105, 22).