Ανοιχτός και μόνος έπαινος στο Κ του μεγάλου Κuk-ός.

Aνακαλύψτε το άγνωστο σε μια οθόνη...

Τα σαββατοκύριακα, δε λέω, εφημερίδες αγοράζω και μιά και δυό και τρείς καμμιά φορά, αλλά τις καθημερινές σχεδόν ποτέ. Οι πρώτες έχουν συνεργασίες που όπως έχω και με άλλη ευκαιρία σημειώσει, εμάς, τους υιούς της μπλογκαρίας (και τις κόρες) μάς ξεπερνούν. 'Ε, τώρα, οι καθημερινές, ανακυκλώνουν την συμφορά της αν' ημέραν ειδησεογραφίας. 'Αχρηστες, αχρείαστες ως επί το πλείστον νά 'ναι και δεν τις παρακολουθώ. Τ' ότι ζητήθηκαν και δημοσιεύθηκαν με την αυγή του νέου χρόνου από καθημερινή εφημερίδα κείμενα από bloggers της σμικράς ghetonia μας το γνώρισα από την ιστοσελίδα που διατηρεί ο ταξιδεμένος μας ακόμη Προβάτο (:υιός της συνομοταξίας μου, δηλαδή).

(Καλά, αν είχα κι εγώ τέτοιο ανήψι στις ΗΠΑ, όχι μόνο δακτυλικά αποτυπώματα θα έδινα για να το δώ από κοντά, αλλά και από την πατούσα μου ολόκληρη θα τους χάριζα, εκεί, στους ελέγχους της ΣΙΑ…)

Στο εν λόγω ποστ, λοιπόν, του Προβάτου, κατατέθηκε με δυό λέξεις το γεγονός της δημοσίευσης καθώς και τα παρατράγουδα (:καλά πάντα συμβαίνουν αυτά, 'Ελληνοι είμαστε και έτσι λειτουργούμε αναμεταξύ μας). Παρατράγουδα στα οποία άλλην πνοή έδωσε ένας αουτσάϊντερ (από εμάς κι αυτός καταγόμενος, τους υιούς της μπλογκαρίας: δες εδωδά). Είναι θέση του Rakasha και όχι του Sraosha. Το έλεγξα. Και έχει κάποιο δίκιο.

*

Προσωπικά, ξεχώρισα και χάρηκα ιδιαίτερα το αρθράκι του πολύ μας αγαπητού, του Κουκουζέλη με τ' όνομα. Το παραθέτω ώς έχει:

Aνακαλύψτε το άγνωστο σε μια οθόνη

Γράφει o Κουκουζέλης

«Μου φαίνεστε [...] ευφυέστεροι, ωραιότεροι, πιο ενημερωμένοι και απείρως περισσότερο ταλαντούχοι [από εμένα]», γράφει η emotional anaimia (http://volcaniccooking.blogspot.com/) για ορισμένους απ' όσους γράφουν σε μπλογκ. 'Ετσι ακριβώς νιώθω κι εγώ διαβάζοντας την οθόνη μου. Πολύ ευχάριστο συναίσθημα. Να προσθέσω, δι' αντιγραφής, κάτι ακόμα:

«Το Διαδίκτυο προϋποθέτει ανθρώπους υπεύθυνους και διαφανείς, που συνομιλούν ειλικρινά μολονότι είναι μεταξύ τους άγνωστοι. Άρα η γνώση και η συνεργασία δεν έχει να κάνει με το κατά πόσον η Αθήνα και το Τόκιο επικοινωνούν, αλλά με το κατά πόσον το βάθος της ανθρώπινης ωριμότητος είναι σε θέσι να αγκαλιάση το άγνωστο. Διαφορετικά οι κανόνες του Διαδικτύου δεν εφαρμόζονται και παραλύει το σύστημα.» (*)

Παρά τις, δεξιά κι αριστερά, δυσλειτουργίες (λέγε με βλακεία, η οποία σημειωτέον είναι ο ειλικρινής και ώριμος τρόπος έκφρασης του βλάκα), αυτή η παρατήρηση πρώτον, ανταποκρίνεται στις εμπειρίες μου και δεύτερον, με βοηθάει να καταλάβω γιατί το διαδίκτυο καλά κρατεί. Μια διαπίστωση αφορμή χαράς!

To whom it may concern, λέω, thanks for the internet.

Και σκέφτομαι: ιδού ένας τίτλος που θα ήθελα, κάποτε, να τον δω πρωτοσέλιδο σε μια ελληνική εφημερίδα.

(*) Το απόσπασμα από το βιβλίο του Στέλιου Ράμφου, «Σαν διφορούμενο άγγιγμα», Εκδόσεις Αρμός 2005.

ΠΟΙΟΣ EINAI
Ο Κουκουζέλης συνηθίζει να γράφει σε ίντερνετ καφέ. Όταν έγραφε αυτό το κείμενο, το μαγαζί ήταν γεμάτο από εφήβους και από τα μεγάφωνα ακούγονταν στη διαπασών οι Μπλακ Σάμπαθ. Όπως βλέπετε, αυτό δεν επηρέασε την έμπνευσή του. Ή μπορεί και να την επηρέασε.
http://kuk.blogspot.com/ (-από TA NEA των bloggers).

*

Ουσιαστικά, το κείμενο αυτό είναι το μόνο που μιλάει από εμάς για μάς. Είναι το πλέον αυθεντικό για τα τεκταινόμενα της σμικράς ghetoniaς μας. Και το έγραψε ένας υιός -είτε κύρης- της ενθάδε μπλογκαρίας. Λιτό, απέριττο, αυστηρά δομημένο στα δοθέντα όρια ώστε βγήκε εκεί στην ξένη (:την μελανή έντυπη σελίδα) για να μιλήσει για μάς. Να πεί τι εμείς κάνουμε εδώ (-με όση τρέλλα κουβαλάει ο καθένας. Γνωριζόμαστε τώρα!)

Ναί! Γνωριζόμαστε. Αλλά πώς; Πώς γνωριστήκαμε εμείς εδώ;

Aνακαλύψτε το άγνωστο σε μια οθόνη... τούς είπε ο Κuk. Αυτό πρότεινε στους (κουρασμένους να τούς πώ;) αναγνώστες της θλιβερής καθημερινότητας. Κι ήταν το ίδιο αυτό που είχε κάνει νωρίτερα πράξη ο Χοιροβοσκός στην δική του ιστοσελίδα, όταν, εν όψει των εορτών μάς εκάλεσε όλους στην δική του (της δικής του κι αυτός ψυχής) την πανήγυρη με το καταπληκτικό τούτο κείμενο: «Μεγάλωσα χωρίς γονείς» και τα λοιπά... να γνωριστούμε μεταξύ μας και να ανακαλύψουμε ο ένας τον άλλο (με όποια τρέλλα κουβαλάει ο καθένας μας, κρυμμένος πίσω από μιάν οθόνη και επιδιδόμενος στο δικό του ο καθένας striptease: λολίτες όλοι μας πάνω-κάτω). Μάς έφερε όλους ο Γ.Χ. και μάς ένωσε επί τω αυτώ μές στην ορθρινή των χριστουγέννων λειτουργία, έστω σε εικονική πραγματικότητα, αφού στην άλλη (:την καθαυτό πραγματικότητα) ποδάρι δεν πατήσαμε εκεί μέσα.

*

Aνακαλύψτε το άγνωστο σε μια οθόνη...

Δεν τα σημειώνω τυχαία αυτά. Συμφωνώ απόλυτα με τον Κουκουζέλη όταν έτσι ακριβώς γράφει στην εφημερίδα. Και ιδού μιά προσωπική μαρτυρία. Και πιό πριν άλλη μία εδώ. Πώς λέχθηκαν αυτά τα λόγια; Πώς, με ποιά δύναμη, πώς μιλάς έτσι, ανοιχτά, σε έναν άγνωστο μπροστά σε ένα ψυχρό γυαλί, μόνος εσύ και εις επήκοον πάντων; Πώς λές του άλλου, τον οποίο δεν τον γνωρίζεις κάν, δεν τον έχεις δεί ποτέ στη ζωή σου, δεν του έχεις αγγίξει ποτέ το χέρι να τού το σφίξεις, πώς φτάνει η ψυχή να ξεστομίσει τέτοια λόγια; Τί να πώ...

Aνακαλύψτε το άγνωστο σε μια οθόνη...

*

Ωραία και τα άλλα κείμενα, της Λίτσας, για την κακοποίηση των γυναικών, της Εveeς, πιστή στο αντικείμενό της, της Κουρούνας, της Ψιλικατζούς, που δόξα τω Θεώ πληρώθηκε κιόλας απ' ότι σημειώνει η ίδια χαριτολογώντας, του Αθήναιου, κείμενο σφιχτό με αναφορές στην ευρωπαϊκή πια οικογένεια, (καταλαβαίνω το σχόλιό του κατόπιν για την χαρά που του έδωσε η σύνταξή αυτών των μετρημένων αράδων).

Του thas φυσικά, που συνέχισε με περισσότερα λόγια τον προβληματισμό του Κουκουζέλη, τονίζοντας ο ίδιος πως έγραψε για την χαρά (αλλά και την αγωνία) του αυτοκαθορισμού (άρα και πίσω από την ψυχρή οθόνη, που μάς ενδιαφέρει εδώ). [Δεν είναι κακό πάντως, να έχουμε μείς οι υπόλοιποι, και ένα πρότυπο ανάμεσά μας σαν τον thas, για να προσπαθούμε να γράφουμε όλοι καλύτερα. Και ναί, να σβήνουμε, να σχίζουμε αν χρειαστεί κόλλες πολλές και να το βασανίζουμε λιγάκι το γραπτό. Για το καλό όλων μας. Θυμηθείτε τα αυστηρά σχόλια που άφησε ο κόντες Διονύσιος Σαλομόν στον μακρύ για του Μπάϋρον την θανή ύμνο του. (:"Σκατά! Σκατά! Σκατά!" 'Ετσι έγραφε και άλλα τέτοια πολλά)-]. 'Ε, πετσοκόψανε, λοιπόν, το κείμενο του αγαπητού thas, o oποίος τελικά απομίλησε με την μικρή φωτογραφία του πονετικού εκείνου σκυλούρη (:να μιά λέξη για να θυμηθώ ξανά τον QarcQ.

Είδα και κείμενο του αφοπλιστικού σε αναφορές και έρευνα talos, καυστικού των διαφόρων ζητημάτων που έρχονται στην επικαιρότητα. Φανερώνει κι αυτός σήμερα σε ιδιαίτερο ποστ και τις άλλες του, εξίσου δυνατές, ιδέες που πρότεινε στους υπεύθυνους της εφημερίδας. Του γνωστού μας Οld boy κλπ..

*

Αυτά από μένα, τα υπόλοιπα τα διαβάσατε και αλλού. Μίλησαν πολλοί. Χαιρετώ σας.