Σάββατο 5 Μαρτίου 2016

βίος και πολιτεία Ιωάσαφ, υιού Αβενήρ, του βασιλέως της Ινδίας


Μια φοιτήτρια της φιλολογίας, με τρόπο βαδίσματος παράξενο,
 διαπιστώνει ενταύθα στην αφήγησή μας κάποιο χάσμα.
 Συζητά μ' έναν φίλο της Θεολόγο, εάν το διαπιστούμενο κενό θα μπορούσε
ν' αποδοθεί στην, αποκαλούμενη από τους αναχωρητές συγγραφείς του
Ορθοδόξου Βυζαντίου, ακηδεία. Η συζήτησή τους περιστρέφεται πέριξ πολλών.
Συν τοις άλλοις γίνεται μνεία του Ρώσου συγγραφέως Ροζανώφ, ιδιοσυγκρασίας βαθύτατα
θρησκευτικής. Τού ήταν αδύνατο να κατανοήσει τη ζωή άνευ προσευχής, και όμως
τα έβαζε με τον Χριστιανισμό, μη θέλοντας να αποστεί του σωματικού έρωτος.*

«...Και να βάλεις μέσα εις το παλάτιον διά συντροφίαν του υιού σου δέκα παιδιά συνομήλικά του, και δώσ' τον και ένα διδάσκαλον να τον μαθαίνει τα φιλοσοφικά, διά να περνά η φαντασία του. Και να προστάξεις τα παιδία ότι να μην τολμήσει τινάς από αυτά να αναφέρουσιν του υιού σου Ιωάσαφ διά να του ειπούσι το όνομα του Χριστού, ουδέ πως είναι χριστιανοί εις τον κόσμον. Και να προστάξεις τον διδάσκαλόν του να τον μάθει την ρητορικήν και να του λέγει ότι ποτέ οι άνθρωποι δεν αποθνήσκουσι, αλλά πάντοτε ζούσι. Και να είπεις του φυλάκτορος ότι, αν λάχει και αποθάνει κανένα από εκείνα τα παιδιά, παρευθύς να επαίρνει άλλο, οπού να του ομοιάζει, να το βάνει εις τον τόπον του αποθαμένου. Και να ειπείς τον διδάσκαλόν του και τον φυλάκτορα και των παιδιών ότι ποτέ να μην εναντιηθούν του Ιωάσαφ εις κανένα πράγμα ή να τον ειπούσι πως αποθαίνουσιν οι άνθρωποι. Και να μην τον αφήνουσι ποσώς να ομιλήσει με κανέναν άνθρωπον, μόνον με εκείνους οπού είναι μαζί του εις το παλάτιον. Και να τους ειπείς να τον εξεφαντώνουν, να του κάμνουν καλήν καρδίαν, να μην τον πικραίνουσι, μόνον να χαίρεται. Και να σταθεί εκεί έως δεκατέσσερους χρόνους, και τότες να τον εβγάλεις έξω, να τού δώσεις γυναίκα, και θέλει πέσει εις του κόσμου τες χαρές και δεν θέλει γένει χριστιανός». [294v-295r]

[...]
«...Διά τούτο κάμνει χρεία να κάμεις του υιού σου του Ιωάσαφ, καθώς σού είπα, έως δεκαπέντε χρόνους, διά να μην ακούσει αυτά όλα των χριστιανών· μόνον να τρώγει, να πίνει και να έχει όλες τες χαρές του κόσμου. Και να του δώσεις γυναίκα εύμορφην, και τότε θέλεις τον αφήσει να έβγει έξω από το παλάτιον αφόβως. Ύστερα, εάν όλοι οι χριστιανοί τον ήθελαν διδάξει την πίστην του Χριστού νύκτα και ημέραν, δεν θέλουν εμπορέσει να τον γυρίσουν, ουδέ να τον εβγάλουν από την εδικήν μας πίστην, να μην προσκυνά τους θεούς μας. Διά τούτο σου είπα να τον φυλάξεις τόσον καιρόν, να μην γένει χριστιανός». [295v]

[...]
«Πολυχρονεμένε βασιλεύ, δεν είναι δίκαιον ουδέ πρέπον να θανατώνει ο πατέρας το παιδί του ποτέ. Αλλά εγώ να σου δώσω καλήν βουλήν, διά να έλθει ο υιός σου εύκολα εις την πίστην μας, να κάμει εκείνο οπού ορίσεις. Να κάμεις ωσάν σου λέγω: Στείλε δέκα κορασίδες εύμορφες, να είναι ώς δεκαπέντε χρονών, εις το παλάτι του Ιωάσαφ να είναι μαζί του, να χαίρουνται και να ξεφαντώνουν μετ' αυτόν νύκτα και ημέρα. Και αυτές εμπορούν να τον φέρουν εις έρωτα, να πέσει εις την όρεξην της σαρκός, και τότε εύκολα τον θέλεις φέρει εις το θέλημά σου. Και παράγγειλε των κορασίδων ότι: “Όποια από εσάς να κάμει τον Ιωάσαφ να πέσει εις μείξην σαρκικήν και να τον γυρίσει από την πίστην του Χριστού”, τάσσοντας να της τον δώσεις διά άνδρα της. ...». [329v]

Βαρλαάμ και Ιωάσαφ. Η παραλλαγή του κώδικα Ι 104 της Μονής Μεγίστης Λαύρας (εισαγ. Π. Βασιλείου, έκδ. ΙΝΣ, Θεσ/νίκη 2004, σσ. 77, 79, 135, πρβλ. την παραλλαγή του Αγάπιου Λάνδου στην εισαγωγή, σσ. 37-38: «και όταν φθάση εις ηλικίαν νόμιμον, υπάνδρευσον αυτόν με την ωραιοτέραν γυναίκα, οπού να εύρης και τότε όταν εγνωρίση την ηδονήν της σαρκός δεν γίνεται πλέον χριστιανός, ότι ο νόμος του Χριστού ορίζει σωφροσύνην και άσκησιν» (φ. 3r-v, 880C)).

-----
* Το motto εκ του Ν.Γ. Πεντζίκη, Σημειώσεις εκατό ημερών, 3.

Δεν υπάρχουν σχόλια: