σε έκσταση

Αλλά συ Κύριε

 ως έμφυτον έχων της μακροθυμίας το πέλαγος

 και της ευσπλαγχνίας την άβυσσον,

 μη παραχωρήσης εκκοπήναι με ως την συκήν την άκαρπον.

 Μη σπεύσης θερίσαι με εκ της ζωής μου άωρον.

 Μη αρπάσης με ανέτοιμον υπάρχοντα.

 Μη άρης με λαμπάδα μη ανάψαντα.

 Μη λάβης με μη έχοντα γάμου ένδυμα.*

ς. Κάποια μέρα εκεί που καθόμουνα, έπεσα ξαφνικά σε έκσταση. Και βλέπω στα χέρια μου τους ύμνους, τον καθένα χωρισμένο σε τρία τμήματα, όπως είναι χωρισμένοι και τώρα. Αφού ήρθα γρήγορα εις εαυτόν και βαριαναστέναξα με δάκρυα, αναφώνησα προς τον Θεό λέγοντας: «Κύριε, επειδή έχεις πλούσιο το έλεος, ευδόκησε γρήγορα έτσι να γίνει· αξίωσέ με, τον ανάξιο, να γεμίσει η ψυχή μου σε όλο της το πλάτος με τέτοιου είδους Ύμνους της βασιλείας σου».

Θηκαράς, Θεοδούλου Μοναχού, Διήγησις περί των Ύμνων, (έκδ. Ι.Μ. Παντοκράτορος, Άγιον Όρος 2008, σ. 445).- Το motto εκ του ιδίου, Χαροποιά Πένθη, Σαββάτω εσπέρας (ό.π., σ. 416).-