τα πουλιά

Δεν έχω συναντήσει καμμιά περιγραφή τόσο ήμερων χερσαίων πτηνών σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου, όπως αυτά των Γκαλαπάγκος και των νησιών Φώλκλαντς. Και οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι από τα ελάχιστα αρχιπελάγη κάθε μεγέθους, τα οποία όταν ανακαλύφθηκαν ήσαν ακατοίκητα από ανθρώπους, αυτά τα δύο είναι μεταξύ των σπουδαιότερων. Από τις προηγούμενες περιγραφές οφείλουμε, νομίζω, να συμπεράνουμε,

πρώτον, ότι η αγριότητα των πτηνών στη σχέση τους με τον άνθρωπο, είναι κάποιο επιμέρους ένστικτο που κατευθύνεται εναντίον του, και δεν εξαρτάται από οποιοδήποτε γενικό βαθμό επιφύλαξης, όπως απορρέει από άλλες πηγές κινδύνου·

δεύτερον, ότι δεν προσκτάται απ' αυτά σε σύντομο διάστημα, ακόμη κι όταν καταδιώκονται· αλλ' ότι στην πορεία των διαδοχικών γενεών καταγράφεται στον γενετικό τους κώδικα. Συνηθίσαμε να βλέπουμε ένστικτα κατοικίδιων ζώων να γίνονται κληρονομικά· μα σ' όσα βρίσκονται σε φυσική κατάσταση, είναι σπανιότερο ν' αποκαλύψουμε παραδείγματα τέτοιας επίκτητης γνώσης.

'Οσον αφορά την αγριότητα των πτηνών προς ανθρώπους, δεν υπάρχει άλλος τρόπος εξήγησής της. Λίγα νέα πτηνά στην Αγγλία υπέστησαν βλάβη από άνθρωπο, όλα εν τούτοις τον φοβούνται: πολλές μονάδες, από την άλλη πλευρά, τόσο στα Γκαλαπάγκος όσο και στα Φώλκλαντς, υπέστησαν βλάβη, αλλά δεν έμαθαν ακόμη εκείνον τον ευεργετικό φόβο. Απ' αυτά τα γεγονότα καταλαβαίνουμε τι όλεθρο προκάλεσε η εισαγωγή κάθε νέου αρπακτικού σε μια χώρα, προτού τα ένστικτα των ιθαγενών προσαρμοστούν στην πανουργία και τη δύναμη του ξένου.

Κάρολος Δαρβίνος, Αρχιπέλαγος Γκαλαπάγκος (μτφρ. Γ. Μερτίκας, έκδ. Λεβιάθαν, Αθήνα 1996, σσ. 51-52). Εδώ η καταληκτική σημείωση από το έβδομο κεφάλαιο των Σημειώσεων του ταξιδιού του με το Beagle (1831-1836), όπου ο έμφρων αναγνώστης αναγνωρίζει κατ' ελάχιστον το έναυσμα που δόθηκε στον 'Αλφρεντ Χίτσοκ για να σκηνοθετίσει την ομώνυμη ταινία του. Στην λέξη 'αρπακτικό' της τελευταίας περιόδου εννοώ τον άνθρωπο ενώ με κείνο το 'ιθαγενών' εννοώ τα δύσμοιρα πτηνά! Ο ίδιος.-

Στο πρωτότυπο το 17ο κεφάλαιο, εδωδά!