[...] συναντώμεν ένα παραδοξότατον δια την πορείαν του στενόν, το οποίον με ελιγμούς ποικίλους και σκαλάκια καταλήγει εις τον Ραγκαβάν, ενούμενον με το στενόν που τον περισφίγγει.
Ο 'Αγιος Νικόλαος του Ραγκαβά, όστις ενεφανίσθη εμπρός μας τώρα, έχει δυστυχώς ανακαινισθή, επαυξηθή και πασαλειφθή. Κάπου κάπου διακρίνει κανείς ίχνη της βυζαντινότητός του. Κάτι θυρίδας και κάτι θύρας εντοιχισμένας και κάτι πωρολίθους, από τους οποίους έφυγεν ο σουβάς.
Ως και ο τρούλλος, που θα διετήρει, ως συμβαίνει συνήθως εις τας παλαιάς εκκλησίας, πλήρη την παλαιότητά του περιεβλήθη ολόκληρος με τσίγγον. Θα ήτο διάτρητος, φαίνεται, από τίποτε κανονιές, θα έσταζε και ποιός τεχνίτης σημερινός θα ετολμούσε ποτέ να συμπληρώση τρούλλον Βυζαντινής τελειότητος; Αιώνες περνούν και τα Βυζαντινά κεραμίδια δεν υποχωρούν εις την βίαν του βορjά ούτε εις τους κατακλυσμούς του Αθηναϊκού ουρανού.
Τα νεώτερα κεραμίδια θέλουν κάθε χρόνον γύρισμα.
Εσωτερικώς όλαι αι εικόνες του Ραγκαβά είναι άλλαι μεν εντελώς νέαι και άλλαι χρωματισμέναι από πάνω. Ξανακαινούργωμα λέγεται η περίφημος αυτή τέχνη. Εις το ιερόν μέσα κάτι διατηρείται ακόμη από τας παλαιάς τοιχογραφίας και ιδίως εις ένα εσωτερικόν παρεκκλήσιον.
*
'Ενας κυκλικός λιθόστρωτος δρομίσκος, παραδόξως καθαρός, με πορτάκια ζωηρά χρωματισμένα, περισφίγγει την εκκλησίαν αυτήν.
Δ. Γρ. Καμπούρογλου, Το Ριζόκαστρον (από τας παλαιάς Αθήνας). Ιστορικός Οδηγός (έκδ. Εστία 1920 , ανατ. Καραβία, Αθήνα 2012, σσ. 23-24).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου