Οι άνθρωποι δεν μπορούν να σηκώσουν
πολλή πραγματικότητα.*
Δε βλέπω να βγαίνει συμπέρασμα από τις τέχνες της κοσμικής πολιτείας·
Μόνο τη βία, τη διπροσωπία και συχνά καταχρήσεις.
Ο Βασιλιάς κυβερνά ή κυβερνούν οι βαρόνοι:
Ο δυνατός με δύναμη κι ο αδύνατος με πείσματα.
Ένας ο νόμος τους· ν’ αρπάξουν την εξουσία και να την κρατήσουν,
Κι ο σταθερός εκμεταλλεύεται την πλεονεξία και την εμπάθεια των άλλων,
Τον αδύνατο τον καταβροχθίζουν τα δικά του πάθη.
*
Αυτοί που θέτουν την πίστη τους στην εγκόσμια τάξη
Χωρίς τον έλεγχο της τάξης του Θεού,
Μπιστεύουνται στην άγνοια και δεν κάνουν άλλο
Παρά να σταματούν την αταξία, να τη στερεώνουν,
Να θρέφουν τη μοιραία αρρώστια και να εξευτελίζουν
Το πράγμα που ανυψώνουν. [...]
*
Η αντοχή της φιλίας δεν εξαρτάται από μάς
Αλλά από την περίσταση.
Κι η περίσταση δεν είναι απροσδιόριστη.
Η ψευτοφιλία μπορεί να γίνει πραγματική
Μα η πραγματική φιλία, σα χαλάσει, δε μπαλώνεται.
Πιο εύκολα γίνεται συμμαχία η έχθρα.
Η έχθρα που δεν γνώρισε ποτέ φιλία
Φτάνει πιο εύκολα στη συμφωνία.
Θ.Σ. Έλιοτ, Φονικό στην Εκκλησιά (μτφρ. Γ. Σεφέρης, έκδ. Ίκαρος, Αθήνα 1974, σ. 20: όπου μιλάει ο Τρίτος Ιερέας, σ. 40: όπου αναστοχάζεται ο αρχιεπ. Θωμάς τον Δεύτερο Πειρασμό και σ. 41: όπου μιλά ο Τρίτος Πειρασμός. - Στο motto εκ του ιδίου, σ. 85, μιλάει ο Θωμάς σε μιαν αποστροφή για το παρελθόν και τις θύμησες).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου