Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2005

Χαβιάρι κανείς παιδιά;


'Εχω μείνει ακόμη να κοιτώ σε προηγούμενο post την ρήση του μακρυνού lazopolis με την επιστημοσύνη που τον διακρίνει: Η Θρησκεία είναι χόμπυ. Συμφώνησα. Καβάλησα το καλάμι, άνοιξε το σουσάμι και μού ‘δειξε σχετικό ντοκυμαντέρ με τους λαούς στο Καρακορούμ και τα Κουενλούνια εκ της πολλής χιόνος αποκλεισμένους να σώζουν την ώρα τους βυθισμένοι στο χόμπι τους. Είναι το μόνο που μπορεί να τους κρατήσει συντροφιά, αποκλεισμένοι στα υψίπεδα και τις χαράδρες. Αν δεν είχανε τη θρησκεία τους ο χειμώνας δεν θα έβγαινε. Από τη ρήση αυτή πιάστηκα που με εντυπωσίασε. Ασυναίσθητα ανέσυρα από τα βάθη της θλίψης μου κι έφερα μπροστά-μπροστά στα μάτια του ταξειδιάρη νού μου, τις δύο εκείνες συνεντεύξεις στο ΤΕΤΑΡΤΟ, ανάμεσα 1978 και 1984 -δεν μπορώ να θυμηθώ με ακρίβεια πότε- με τους χαρακτηριστικούς τίτλους: Ο Θεός είναι σαν το καλό χαβιάρι & Ο Θεός είναι σαν ηρωΐνη δωρεάν. Δυό δυνατές τζουρίτσες για όσους ζητούν ακόμη την νηφάλιο μέθη και την ησυχία στου Εξηκία τα πινάκια. (Ο άνθρωπος που πήρε αυτές τις δύο συνεντεύξεις είναι γνωστός και ακόμη έχει πέραση στις μέρες μας, μον’ το όνομά του δεν θα αποκαλύψω και θα ήθελα να μην τον αποκαλύψει κι όποιος τις θυμηθεί. 'Ε, ας μείνει κάτι να μάς συνέχει μυστικά...). Μα, αν κάποιος έχει πρόχειρα τα κείμενα αυτά ας μπεί στον κόπο να μού τα στείλει να τα ξανα-ματα-χαρώ. Μεταξύ άλλων αναφέρεται: τα μακρυά μαλλιά είναι συναισθήματα, όχι τα γένεια... Χαβιάρι κανείς παιδιά;


11 σχόλια:

Γεώργιος Χοιροβοσκός είπε...

Μα γιατί είναι τα μαλλιά μας συναισθήματα κι όχι τα γένεια μας:
Μιλώ εντελώς διαισθητικά - νομίζω τα ωραία μαλλιά δηλώνουν έναν έντονο συναισθηματικό κόσμο.
Καί μένα πού μου πέφτουν τα μαλλιά;
Συμβαίνει ίσως επειδή είστε πληγωμένος.
Aυτό ψάχνεις...
http://xoirovoskos.blogspot.com/2005/04/blog-post
_05.html#comments

το θείο τραγί είπε...

Ναί, αυτό, αγαπημένε. (Κι είναι πλέον εμφανέστατο πως η προσφώνηση έχει αποκτήσει μιάν άλλη χροιά.)

'Εχω φυλλομετρήσει όλην την ιστοσελίδα σου. πώς δεν το θυμήθηκα... 'Η, ακριβώς αυτό συνέβη: υποσυνείδητα αναδύθηκε το ρώτημά μου μέσα από τη σελίδα σου; Αλλά, πάλι τίποτα δεν έρχεται μόνο του. από μόνο του. Τό 'να φέρνει τ' άλλο. Κι όλα μαζί εντελώς διαισθητικά γυρνούν και χάνονται πάλε. Με το ρώτημα.

πολυβιος είπε...

κάθετι που πράττουμε, εφόσον έχουμε (εν)συναίσθηση των πραττομένων, είναι μια δήλωση προς τον έξω κόσμο. ακόμα και η επίσκεψη στην τουαλέτα δηλώνει άμεσα τί έχουμε φάει. έτσι, δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά και με τα "χόμπυ" μας, τα μαλλιά μας ή τις κάλτσες μας. κι έτσι διαμορφώνονται οι εκλεκτικές συγγένειες, με τούτες τις δηλώσεις.
(Υ.Γ.: νομίζω ότι σύντομα θα επανακυκλοφορήσουν οι συνεντεύξεις στις οποίες αναφέρεστε ...)

Eιρήνη είπε...

ΤΕΥΧΟΣ 9 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 1986

Ανώνυμος είπε...

στου Εξηκια τα οινακια;;;;;;;

Ανώνυμος είπε...

emm, πινάκια

το θείο τραγί είπε...

'Ω! Σάς ευχαριστώ όλους.

Πολύβιε,
επιμένω λέξη προς λέξη σ' ό,τι έλαχε να πώ για σένα, εντελώς διαισθητικά. Ναί, δήλωση προς τον έξω κόσμο, ακριβής και μελετημένη πόντο-πόντο. Σαν κάλτσα εργένη πού 'χει αρχίσει να ξεφτίζει εκεί απά στο μεγάλο δάχτυλο μόνον. Και πως σκοντάφτει ο μεγάλος μέσα της σαν τρυπώσει. (Συγγνώμη για τον ενικό. Είναι που έτσι κύλησε τούτο το πόστ απ' την αρχή).

Εκλεκτικές συγγένειες διαπιστώνετε, πως γεννιούνται εδώ, λοιπόν; Πόσο ακριβό είναι αυτό που λέτε! (νά και ο πληθυντικός κι είμαι σ'αυτόν ακόμη πιό ειλικρινής).
'Ωστε, θα επανακυκλοφορήσουν;


Eirineta, και παραπομπή ακριβής μέχρι κεραίας! Τί είδους θησαυρός είστε εσείς;

losTrome, οι μυημένοι θα αναγνωρίσουν εδώ σχετικό έργο του ιερομονάχου Σ. επάνω σε προϋπάρχον (από το 550 περίπου π.Χ.) γνωστό μοτίβο του ζωγράφου Εξηκία, ο οποίος ιστόρησε σε πινάκιο τον θεό Διόνυσο υπνωμένον(;) εν πλώ και γύρω του δελφίνια. Μάς ευρίσκεται και σχετική έκδοση από την 'Αγρα με την εν λόγω όψι, όπως την μετέβαλε ο ιερομόναχος Συμεών.

Τί άλλο να πώ; Σάς ευχαριστώ όλους και πρώτον-πρώτον τον αγαπημένο μου Χοιροβοσκό που έσπευσε πρώτος να με φωτίσει.

το θείο τραγί είπε...

Εσείς οι Θεσσαλονικείς ταξιδεύετε συχνά στο 'Ορος. Είστε εγγύς. Ο γέρων της πόλεως έλεγε πως είχε μεταβεί εκεί 84 φορές (αν ενθυμούμαι καλώς). Εγώ μόνον τρείς, με το ζόρι, σε παλαιότερα χρόνια και μιά τελευταία, μετά τον θάνατο του πατέρα μου, για να κατρακυλήσω στην έρημο περισσότερο. Είμαι από αυτούς που μάλλον δεν θα ξαναεπιστρέψουν σε κείνα τα μέρη. Η ζωή πάντα μάς κλείνει το μάτι. Καλώς σάς βρήκα.

το θείο τραγί είπε...

Φοβούμαι πως δεν γνωρίζω κάτι σχετικά. Μένω εκτός. Σε περίπτωση που επιθυμείτε να με διαφωτίσετε έχω και τον ιδιαίτερον τόπο που μού παρέχει το email. (Κρίμα που δεν πήγατε στην μπλογκοσυνάντηση των βορείων). 'Οπως και να έχει, σάς ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Αυτό εδώ εννοείς φυσικά.

το θείο τραγί είπε...

Ναί!

Και με λίγο καλύτερη ευκρίνεια εδωδά.

Ευχαριστώ για την παρέμβαση.